Hoe vind je de rust van zingeving in een altijd drukke wereld?

Zingeving lijkt in onze moderne maatschappij nauwelijks nog over betekenis te beschikken. Maar volgens mindfulness-expert Marisa Garau moeten we daar snel verandering in brengen om de epidemie van burn-outs en depressies een halt toe te roepen. In deel één van deze miniserie beschreef Marisa hoe het leven in onze maatschappij – waarin het volgen van een voorgekookt carrièrepad belangrijker is dan het ontplooien van je unieke potentieel – leidt tot innerlijke leegte en spirituele armoede. In dit tweede deel legt zij uit dat je jouw leven met mindfulness op de wijsheid van je hart kunt afstemmen… daar waar zingeving en innerlijke vervulling klaar liggen om tot bloei te komen.

Wij worden opgevoed met het idee dat ons leven maakbaar is. En ik heb tijdens de eerste 35 jaar van mijn bestaan sterk in dit dogma geloofd. Zowel tijdens de lange jaren van mijn schooltijd als later in mijn reclamecarrière was ik zo obsessief bezig om heel stoer ‘het te maken’, dat ik op m’n 37e depressief en burned-out raakte.

Aangeschoten wild

Achteraf bleek die crisis een blessing in disguise te zijn. Want door de spectaculaire crash waardoor ik als aangeschoten wild uit mijn eigen succesvolle reclamebureau viel, ontdekte ik de power van mindfulness. En is mijn leven totaal veranderd. Nu woon ik in Nieuw-Zeeland. Waar ik internationale bestsellers over mindfulness schrijf, een constante stroom aan gastblogs voor landelijke websites doneer, en duizenden mensen per jaar inspireer via mijn online platform Growing Mindfulness. Geloof het of niet, maar daarnaast houd ik voldoende tijd over voor lange strandwandelingen, luie lunches, het produceren van mijn eigen olijfolie, mijn Reiki-praktijk voor huisdieren, het schrijven van historische romans en het binden van miniatuurboeken. Mijn oude, uitgeputte, carrièregerichte-ik zou dit never nooit voor mogelijk gehouden hebben.

“Er is een wereld van verschil tussen doen en zijn”

De unieke les die ik dankzij mindfulness leerde, was dat er een wereld van verschil is tussen doen en zijn. Ik had tot die tijd 24/7 in de ‘doe-stand’ gestaan. Dit was zo’n diep ingesleten gewoonte geworden dat ik tijdens de mindfulness-training die ik na m’n burnout volgde, volledig in paniek raakte toen we oefenden om gewoon te zijn. Ik was doodsbang dat ik mijn edge zou kwijtraken, dat ik een overrijpe hippie zou worden in een roze gekleurde love and peace hel, als een fleurige zombie zoekende naar een of ander aards Nirvana.

Duizend taken per minuut

Terugkijkend is deze angst helemaal niet zo vreemd, want op ‘niets-doen’ wordt in onze maatschappij immers fronsend neergekeken. Als je niet altijd druk-druk-druk bent en duizend taken per minuut afraffelt (personeelsadvertenties noemen dit juichend multitasken), dan ben je incompetent. En als je incompetent bent, dan word je meteen afgeschreven als waardeloos en kun je een glanzende toekomst wel op je buik schrijven.

We worden opgevoed met een ‘voor-wat-hoort-wat’ mentaliteit. In een maatschappij waarin het scoren van vastomlijnde successen op een voetstuk staat (diploma, carrière, kinderen, koopwoning, pensioen), zijn we geconditioneerd om te geloven dat waardering verdiend moet worden — en dus een voorwaardelijke beloning is.

En zo komt het dat we ons zo vaak leeg en uitgeput voelen. Want het werken en presteren voor zowel intermenselijke als maatschappelijke waardering is een bodemloze put. Een Holle Bolle Gijs die nooit genoeg heeft. Als jongere ben je braaf aan de slag gegaan met een handjevol opgedrongen doelen. Maar wat als je deze bereikt? In plaats van dit te vieren en je overwerkte geest rust te gunnen, ontdek je opeens dat je je ongemerkt een nieuw level binnengevochten hebt waar nieuwe, moeilijkere doelen opdoemen die je bulderlachend een strijd van geheel nieuwe dimensies beloven — nee!

Het is zoals het afwerken van to-do lijstjes — waar ik als voormalige stress-junkie vanzelfsprekend zeer veel ervaring mee heb. Hoe meer taken je afwerkt en afstreept, hoe meer taken zich opdringen. Elk vacuüm moet immers gevuld worden. En zo blijf je maar water hozen, terwijl je arme jacht steeds sneller volloopt en, ondanks je steeds hardere zwoegen, gestaag begint te zinken.

On-voorwaardelijk

De harde maar wijze les die we al vallend-en-opstaand moeten leren, is dat we geen doel nodig hebben, geen missie, geen reden, geen motief, en zelfs geen roeping… om dit leven waardig te zijn. We moeten gaan inzien dat we onze waardigheid niet hoeven te verdienen, dat het onvoorwaardelijk is.

Om dit eigenzinnige perspectief te kunnen begrijpen, kunnen we naar de dieren in onze omgeving kijken. Een dier IS. Het hoeft niets te presteren. Een dier is altijd volkomen zichzelf als het in normale omstandigheden leeft. En juist omdat het dier zichzelf is, houden we van dat dier. Zelfs als het dier zo nu en dan dwarsligt. Ja, ook als het ziek, oud of hulpbehoevend wordt. Terwijl het niets voor ons presteert, voelen we onvoorwaardelijke, oprechte liefde voor het dier… en vinden dit heel normaal.

“Wij zijn niets meer dan intelligente dieren die — net als onze collega-dieren — intrinsieke waarde hebben, gewoon omdat we deel uitmaken van het wonder van leven”

Wanneer je uitzoomt, en naar de natuur als geheel kijkt, zie je dat het leven zelf niets hoeft te presteren om toch waarde te hebben. Elk organisme heeft een taak, iets waar het goed in is, en wat het van nature uitoefent. Alle organismen zijn waardevol in zichzelf, hebben het recht om te leven en volkomen zichzelf te zijn. Het goede nieuws voor ons is, dat wij deel uitmaken van die natuur. Wij zijn niets meer dan intelligente dieren die — net als onze collega-dieren — intrinsieke waarde hebben, gewoon omdat we deel uitmaken van het wonder van leven.

Als je al jarenlang in de doe-stand staat en je je eigenwaarde en zelfrespect uit het behalen van prestaties haalt, valt het niet mee om opeens in je intrinsieke menswaarde te geloven. Deze zienswijze is immers nooit gestimuleerd, je hebt het nooit geoefend.

Met mindfulness aan de slag

Met mindfulness ga je bewust aan de slag om oud, inefficiënt denken af te leren, en fris, inspirerend en onorthodox denken aan te leren.

Dit zijn de drie fasen om je potentieel tot zingeving te ontdekken:

1. Stop met doen-doen-doen

De moeilijkste stap die je zult moeten maken om dit proces in gang te zetten, is stoppen met druk-zijn. Druk zijn:

• Vult je denken op, terwijl je juist ruimte nodig hebt om diep bij jezelf naar binnen te kijken.
• Geeft herrie en ruis, terwijl niets-doen je stilte geeft om eindelijk het bescheiden signaal van je potentieel op te vangen.
• Geeft onrust en verwarring, terwijl helderheid zich alleen dankzij niets-doen kan manifesteren.

Het is zaak om je leven te vereenvoudigen, zodat je steeds meer taken kunt laten voor wat ze zijn, in plaats van deze hongerig op lijstjes te zetten en zo continu in een muizenrad rond te rennen.

2. Laat stilte toe

Om vervulling en zingeving een kans te geven zich aan je te openbaren, moet je de emotionele ruimte creëren om dit toe te laten. Meer hoeft je niet te doen. Je hoeft niet op zoek naar een bijzondere roeping of een nobele missie. Je hoeft alleen maar stilte toe te laten, zodat het stof van je immer drukke denken eindelijk kan neerdalen. Zodat je kunt gaan luisteren naar de wijsheid van je hart. Zodat je het leven de kans kunt geven om haar potentie in haar eigen tempo aan je te onthullen, in plaats van het leven de eisen, verwachtingen en doelen van de samenleving op te blijven leggen.

3. Neem het leven niet zo serieus

Om dit proces te doen slagen, is het belangrijk om te onderkennen dat het leven eindig is. Hoe vreemd het ook klinkt, het feit dat we allemaal ooit zullen sterven geeft ons de vrijheid om het leven niet zo doodserieus te nemen. Of we nu keihard werken of juist helemaal niet ons best doen in het minuscule tijdsbestek van ons aardse leven… het eindresultaat is voor elk van ons gelijk. Het leven is van voorbijgaande aard en daardoor kunnen we het als een spannend experiment gebruiken, in plaats van bang in een hoekje te blijven zitten om maar geen risico te lopen.

Spirituele bron

Toen ik de les van mindfulness begon te begrijpen, heb ik het juk van maatschappelijke verwachtingen afgeworpen en ben ik voor mezelf gaan leven. Ik besefte opeens dat ik het geschenk van het leven ten volle mocht benutten, wat anderen of de maatschappij daar ook van vinden (spoiler alert: niemand vindt er iets van want iedereen is druk met z’n eigen doelen en frustraties).

Ik hoef nooit te zoeken naar zingeving. Zingeving komt eenvoudigweg voort uit een onuitputtelijke spirituele bron die ik dankzij mindfulness heb kunnen aanboren. Ik ervaar elke dag opnieuw dat positieve energie, innerlijke vervulling en emotionele voldoening voortkomen uit een leven verrijkt met zingeving.

Dit kun jij ook ervaren. Ik hoop daarom van harte dat je mindfulness in je leven zult toelaten om het potentieel dat altijd al in je hart aanwezig was tot volle bloei te brengen.

Tekst door: Ambassadeur Marisa Garau

Tien jaar lang runde Marisa Garau (53) haar eigen reclamebureau in Amsterdam. Daarna verhuisde ze met haar man en poezen naar Nieuw-Zeeland waar ze internationale bestsellers over mindfulness schrijft. Samen met haar man produceert Marisa haar eigen olijfolie en runt ze het online platform Growing Mindfulness waar je haar uitgebreide artikel over zingeving kunt lezen.

Geprikkeld geraakt? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief en ontvang iedere week een flinke dosis positiviteit en blikverruimende kennis in je mailbox. Ook ontvang je ons nieuwste e-magazine gratis.