Wereldvrede? Willem Dieleman weet wel hoe we dat bereiken: met een koekenpan.

Om de wereld te veranderen hoef je niet de volgende Malala Yousafzai of Bojan Slat te zijn. Sterker nog: soms is een klein gebaar des te krachtiger. Willem Dieleman weet er alles van. Gewapend met zijn koekenpan reisde hij 2,5 jaar lang door het Midden-Oosten en Azië. Op de gekste, meest chaotische en bijzonderste plekken verspreidde hij vreugde. One pancake at a time.

Na zijn studie Nederlands hoopt Willem op een groots en meeslepend leven. Hij komt echter terecht op een kantoor waar hij dag in dag uit informatie van het internet naar een database kopieert. “Mijn dagen bestonden voornamelijk uit control c en control v. Dat was niet het leven dat ik voor me zag.”

En dus zegt Willem zijn baan op. Hij koopt een one-way ticket naar Istanbul en is vastbesloten om al reizende een positief verschil te maken. Om niet alleen te nemen, maar vooral ook iets terug te geven aan de landen waar hij doorheen trekt.

Op zoek naar een project

Alleen, hoe doe je dat: in tijden van omstreden ‘voluntourism-praktijken’ in het buitenland écht iets bijdragen? Een maand of twee zoekt Willem vastbesloten (en ietwat wanhopig) naar een project. “Doodvermoeiend vond ik het. Totdat iemand voor wie ik net pannenkoeken had staan bakken tegen me zei: ‘Wat gaaf dat je met een koekenpan de wereld rondreist.’ Toen dacht ik: hé, dat doe ik helemaal niet, maar wat een geweldig idee.”

De kracht van pannenkoeken

Willem besluit om tijdens de rest van zijn reis gewapend met een koekenpan mensen te verbinden en start Pancake Adventures. Zijn eerste pannenkoeken-avontuur organiseert hij op een bouwplaats in Dubai. “Alles in Dubai is het duurst, hoogst of luxueust. Maar al die luxe heeft een keerzijde. Dag in dag uit werken bouwvakkers uit Pakistan en India in temperaturen van zo’n 45 tot 50 graden aan de wolkenkrabbers, gekoelde parkeergarages en zwembaden. Terwijl ze zelf ergens in de woestijn wonen.”

“Toen ik de bouwvakkers in de hitte zag werken wist ik: dit zijn de mensen voor wie ik mijn eerste Pancake Adventure wil organiseren.”

Op de bouwplaats

Willem vindt een bouwplaats met een opzichter die er wel oren naar heeft. “Toen we de volgende dag met onze gasstelletjes aankwamen werd er door een bulldozer een enorme zandhoop gladgestreken: daar mochten we gaan staan. Van een triplexplaat en twee olievaten werd een keuken gemaakt. En toen zijn we gewoon gaan bakken.”

Tijdens het eerste bakfestijn komt Willem erachter hoe krachtig een klein gebaar kan zijn. “Een pannenkoek is eigenlijk iets heel stoms. Het is simpel, goedkoop en heeft maar vier ingrediënten. Je redt er geen levens mee, maar op het moment dat je samen eet ontstaat er zoveel. Mensen delen hun verhaal met je, je krijgt er een goed gevoel van, en er ontstaat wederzijds begrip.”

Vertrouwen

Van het georganiseerde Dubai vertrekt Willem naar het chaotische Karachi, de grootste stad van Pakistan. Daar komt hij er achter dat sommige plekken in het echt een stuk minder eng zijn dan ze van buitenaf lijken. “Nadat ik in Karachi was aangekomen werd mij door iedereen thuis strikt geadviseerd om alleen in de dure hotels te blijven, en vooral niet alleen de straat op te gaan. Mensen proberen je altijd bang te maken voor wat ze niet kennen. Maar als je vertrouwt op de mensen om je heen en het advies van de lokale bevolking opvolgt, dan komt het eigenlijk altijd wel goed. Ook als het land waarin je je bevindt op de website van Buitenlandse zaken hartstikke rood is…”

Een belangrijke les

Als er één ding is dat Willem van Pancake Adventures heeft geleerd, dan is het wel dat we een veel positiever mensbeeld zouden mogen hebben. “Ik ben door Georgië, Armenië en Iran gelift, en iedere dag weer kwam ik mensen tegen die alsmaar gastvrijer leken te worden. Ik werd overal opgepikt, mensen gaven me een plek om te overnachten en deelden hun maaltijden en verhalen met me. Simpelweg omdat ze geïnteresseerd in me waren, zich zorgen om me maakten of me wilden helpen.”

Volgens Willem zouden we niet alleen op reis, maar ook in het dagelijkse leven wat meer op elkaars goedheid moeten vertrouwen. “Je ziet steeds meer culturele spanningen, mensen zijn bang voor elkaar. Terwijl we elkaar eigenlijk gewoon niet kennen. Zodra je samen kookt en eet kom je erachter dat de ander zo eng nog niet is. En dat is de eerste stap naar een verbonden samenleving zonder haat en discriminatie.”

Video door: Jeppe van Pruissen & Nadine Maarhuis
Foto’s door: Pancake Adventures

Meer weten over de avonturen van Willem? Hij schreef er een (heel leuk!) boek over.

Wil jij graag iemand bedanken omdat hij of zij met hart, hoofd en handen zich inzet voor een socialer en duurzamer Nederland? Vraag dan hier een Maatschapwij-speldje aan en wij zorgen dat het speldje zo snel mogelijk naar je toekomt.