Waar een deur dichtgaat, gaan er tien open. Dit levert stoppen op

Om het leven te leven dat we willen leven, moeten we soms afrekenen met vastgeroeste gewoontes. Dit vraagt dus om stoppen, maar dan met de nadruk op wat er na het stoppen komt. Want nee zeggen tegen het ene, betekent ja zeggen tegen het andere. 

‘Stoppen’ vinden we vaak een a-relaxed werkwoord. Er zit iets van straffen in. Dat we iets wat we leuk, lekker of nodig vinden, moeten opgeven. En daarom lukt het ons vaak ook niet. We hebben het gevoel dat het ‘moet’. Daarom kunnen we het misschien beter niet ‘stoppen met roken’, maar ‘werken aan gezonde longen’ noemen. Want stoppen betekent niet alleen ‘nee’ zeggen tegen het ene, maar vooral ‘ja’ zeggen tegen dat wat je wilt integreren in je leven. Dan wordt het geen moeten, maar een feestelijke verandering naar een mooier en fijner leven. De hele redactie stopte minstens een maand met iets en ontdekte wat het opleverde. Van televisie kijken tot het minderen met kaas, dit zijn onze bevindingen.

Dertig dagen zonder televisie

Fleur, onze chef nieuwsbrief, stopte een maand lang met tv kijken. En dat beviel beter dan verwacht:  “Nederlanders kijken gemiddeld drie uur per dag tv. Ik denk dat mijn vriend en ik daar ook wel aan komen. Misschien niet elke dag maar het komt toch wel snel neer op vijftien uur in de week (zoveel?!). Allemaal kostbare uren die je ook aan dingen waar je echt blij van wordt kunt besteden. Want dat is wat me het meest frustreert. Dat het zo nutteloos is. Ik zou veel meer willen lezen, tekenen, slapen, sporten, muziek luisteren… zo kan ik nog wel even doorgaan. Alleen na een dag werken, kinderen, boodschappen, koken en wasjes draaien, zwichten we toch snel voor een avondje buizen. Steeds weer. Tot nu dus.”

“De eerste avonden waren heerlijk. Ineens lagen we op tijd op bed met een boek en kregen we genoeg nachtrust. Maar na een paar dagen begon mijn vriend voetbal te missen en liep ik ‘s avonds wat onwennig rond. ‘Ga ik nu mijn verstofte legpuzzel tevoorschijn halen?’ We ploften op de bank en voerden gesprekken. In plaats van alleen naar elkaars dag te vragen, hadden we het ineens uitgebreid over wat ons bezighield. Maar we ontdekten ook een negatief effect. We scrolden wat af op onze telefoons. Met een wekkertje en mijn telefoon op nachtstand voor het slapen gaan, voorkwam ik dat ik Instagram ging uitlezen.”

“We zouden wat vaker moeten lummelen. Onze hersenen werken het beste in een ontspannen stand.”

“In de tweede week lees ik steeds meer artikelen over het belang van minder. Niet alleen minder tv kijken en minder nieuws consumeren, maar ook dat we door de drukte van de dag uit het oog verliezen wat echt belangrijk is. En dat we wat vaker zouden moeten lummelen. Onze hersenen werken het beste in een ontspannen stand.”

“Het wordt tijd om onszelf als bron van informatie te zien en op innerlijke ontdekkingstocht te gaan. We voegden de daad bij het woord. We maakten vision boards, gingen voor het eerst naar een therapeut, allebei een weekendje in ons eentje weg en tijdens onze werkdagen spijbelden we voor een lange wandeling. Nog een leuke bijkomstigheid is dat de haast eraf is om de kinderen zo snel mogelijk in bed te krijgen. Ik neem er meer de tijd voor en blijf lekker een half uurtje bij mijn dochter in bed liggen na het voorlezen.”
“Op de helft van de maand hebben we toch tv gekeken. De Sint-intocht. Zonder dat ik het echt doorhad zat ik gezellig mee te kijken. Ach, leuk toch? Maar later deze week zondigden we nog een keer. We hielden een filmavondje. Het verschil was dat we onszelf heel bewust voor de tv plantten. Misschien lag het aan de matige film, maar echte voldoening gaf het niet.”

“In derde week merkte ik dat ik wat miste. Zo voelde het. Iedereen heeft het over de ‘Zondag met Lubach’ uitzendingen. Ik zou het bijna willen kijken maar het mooie is, net als met andere verleidingen zoals roken, snoepen en drinken; als je ze weerstaat dan zie je hoe onbelangrijk ze zijn.”

“De dertig dagen zijn voorbij. We mogen weer tv kijken. Mijn vriend kan niet wachten op een potje voetbal en Formule 1. Ook ik heb binnen de kortste keren een film opstaan op de achtergrond. Hè? Dit was toch niet de bedoeling? Dat we meteen weer als vanouds aan de tv gekleefd zitten? Maar het blijkt mee te vallen en we hebben ervan geleerd. Een aantal avonden per week staat de tv uit. Dat geeft rust en ruimte voor goede gesprekken. En wie weet straks ook die legpuzzel, leer ik inderdaad ukelele spelen en pak ik vaker m’n tekenspullen erbij. Maar voor nu zijn we blij dat we gewoon een beetje niks doen. Ruimte is een groot goed.”

Geen alcohol, wel meer energie en tijd

Onze redacteur Roanne stopte met alcohol. Niet één maand, maar zolang als ze zin heeft: “Vier maanden geleden stopte ik met alcohol drinken. Ik begon met het middel op mijn veertiende. De roes stond me wel aan. Er vielen wat onzekerheden weg, waardoor ik minder bezig was met wat mensen allemaal wel niet van me vonden. En ik ontsnapte aan de realiteit van vijf dagen school en een berg huiswerk. Dat deed mij drinken. Sinds mijn pubertijd dronk ik elk weekend. In mijn piektijd was ik donderdag, vrijdag en zaterdag dronken. Dan danste ik de hele nacht door, rookte ik heel veel shaggies en stond ik slap te ouwehoeren met de eerste de beste voorbijganger.”

“Het was een leuke tijd, maar de laatste paar jaar merkte ik dat alcohol mij niet meer diende. Het is een cliché, maar de katers werden erger. Ik sliep er slecht van, kreeg hartkloppingen van te veel drinken, mood swings en twee dagen na het gefeest was ik nog steeds moe. Ik had veel menstruatieklachten en kwam erachter dat alcohol hier mede verantwoordelijk voor is. De avond dat ik echt besloot te stoppen, had ik een fles wijn achter de kiezen. Samen met een vriendin was ik na een nacht ronddwalen op het Waalstrandje in Nijmegen beland. In hoeverre had ik zelf eigenlijk die fles willen drinken?, vroeg ik mij af. Die avond was ik er klaar mee. Ik stopte.”

“Geen alcohol bleek een deur te openen naar heel veel nieuws. Een bevrijding, zoals een ex-weekend-alcoholist zou zeggen.”

“De eerste weken waren niet perse geweldig. Ik voelde me niet energieker en viel niet af, zoals men altijd zegt. Ik merkte dat ik geen ‘uitknop’ meer had en raakte sneller overprikkeld in sociale situaties. Dat maakte me des te bewuster van mijn relatie met dit roesmiddel. Als ik veel emoties voelde van mezelf of anderen, kreeg ik meer behoefte aan alcohol. Tegelijkertijd zorgde het ontbreken van de uitknop ervoor dat ik beter naar mijn gevoelens en behoeftes ging luisteren. Ik werd liever voor mezelf en begon beter voor mezelf te zorgen.”

“Na de zevende week merkte ik dat mijn moeheid langzaam afnam. Het was een combinatie van mijn lever die de toxines van twaalf jaar alcohol had opgeruimd en het doorvoelen van onzekerheden die ik normaalgesproken verdoofde. Die omslag was heerlijk. Ik merkte meer helderheid en autonomie, stabiliteit in mijn emoties, ontspannen ingewanden en meer tijd en energie om dingen te doen die mij blij maakten.”

“Op een avond had ik heel veel zin in alcohol. Ik was drie maanden gestopt. Er waren twee opties: óf streng zijn voor mezelf en alcohol vermijden, óf mezelf laten gaan en kijken hoe het voelde. Ik koos het laatste en maakte er een ritueel van: ik trok mijn mooiste jurk aan, zette muziek op en vond een sjiek glas waar ik rode wijn inschonk. Al dansend dronk ik het leeg. Het smaakte aardig. Die avond dronk ik bij vrienden tweederde van de fles op. En de volgende dag was ik moe. Ook al was het nog zo’n goede wijn, het was niet nodig. Sindsdien heb ik er geen behoefte meer aan gehad.”

“Geen alcohol bleek een deur te openen naar heel veel nieuws. En die nadruk op ‘ja’ was zo heerlijk. Een bevrijding, zoals een ex-weekend-alcoholist zou zeggen.”

Van geen kaas naar flexi-veganisme

Onze hoofdredacteur Nadine nam zich voor om dertig dagen geen kaas te eten. Ondanks dat het niet helemaal liep zoals gepland, opende de uitdaging voor haar toch allerlei nieuwe plantaardige deuren: “Ik probeerde een maand geen kaas te eten. Want: beter voor mezelf, de dieren en het klimaat. De eerste week van mijn ‘geen kaas challenge‘ ging goed. Ik heb niet één keer gezondigd en het ging me eigenlijk gemakkelijker af dan verwacht.”

“Tijdens de tweede week bood mijn vriend me een tosti aan. Vlak na een Pilatesles. Vooruit, eentje dan. Dat was het begin van het eind. Ik begon af en toe weer kaas te eten. Bijvoorbeeld bovenop de lasagne. Of op een toastje met mosterd. Ook het idee van ‘met kaas stoppen’ begon me tegen te staan. Want hoezo moest dat eigenlijk? Na tien dagen besloot ik daarom de challenge om te draaien: ‘af en toe kaas is geen probleem, als ik in het algemeen meer veganistisch eet’.”

“En dat lukte. Mijn maaltijden werden een stuk plantaardiger. En dat is zo gebleven. Want, zo is mijn redenering: zolang 80 procent van alles wat ik eet en drink volledig veganistisch is, is een klein stukje (biologische!) kaas af en toe zo erg nog niet.

“Inmiddels merk ik dat ik veel bewuster omga met mijn maaltijden, creatiever ben geworden in de keuken en doordat ik meer met groenten bezig ben ook meer met het seizoen mee eet. Met iedere maaltijd voel ik dat ik een positieve bijdrage lever aan dierenwelzijn en het klimaat. En dat is dubbel genieten.”

Ontspullen

Onze vormgever en beeldredacteur Lara ging de strijd aan met haar spullen. De maand gaf haar letterlijk en figuurlijk rust en ruimte: “Als trouwe kijker van ‘Marie Kondo’ en ‘The Home Edit’ hunker ik al een tijdje naar een meer minimalistisch bestaan; om mijn hele hebben en houwen de deur uit te doen. Maar puntje bij paaltje doe ik alles behalve dit. Met een lichte kringloopverslaving en liefde voor spullen zie ik mezelf geen sober bestaan leiden. En een beetje chaos heb ik eigenlijk ook wel nodig in mijn leven. Maar om toch te proeven van een minimalistisch bestaan, heb ik geprobeerd een maand lang afstand te doen van zoveel mogelijk (onnodige) spullen.

“Dit deed ik aan de hand van de ’30 Days Minimalism Challenge’. Het idee is dat je een maand lang iedere dag een X aantal spullen wegdoet. Op 1 november doe ik één ding weg, op 2 november twee dingen, enzovoorts. Zodat ik aan het einde van de maand afstand heb gedaan van maar liefst 465 spullen.

”De eerste week ging mij best goed af. Het gaf een soort kick wanneer ik iets weggooide. Maar ik vond het lastig om spullen weg te doen die gekregen had en zag niet voor me hoe ik 465 spullen weg kon doen. Wel merkte ik al gelijk een gunstig bijeffect op: mijn vriend begon ook spontaan dingen op te ruimen en uit te zoeken.

“All you need is less. Toen we naar de kringloop reden, voelde ik letterlijk een last van mijn schouders vallen.”

“In week twee ging ik iets gerichter te werk. Ik focuste me telkens op één ruimte of plek. Dit maakte het weggooien makkelijker, omdat ik een beter overzicht had van alle spullen die ik in een bepaalde categorie bezat. Ik kreeg een reality check toen ik alle producten in mijn badkamerkast zag. Tegelijkertijd werd de challenge ook steeds lastiger. Waar ik eerst maar een handjevol spullen weg deed, moest ik deze week van veel meer afscheid nemen.

“De derde week werd duidelijk dat de challenge officieel gefaald was. Op donderdag liep ik drie dagen achter, wat gelijk staat aan 51 spullen. Aan het begin van dit avontuur dacht ik dat de uitdaging mij zou helpen bij het ontspullen. Maar in deze week ervaarde ik precies het tegenovergestelde. Het gevoel van het ‘moeten’ en de focus op het aantal werkte mij juist enorm tegen. Ik besloot de challenge te laten voor wat het was en op mijn eigen tempo verder te gaan, zonder mezelf al te veel druk op te leggen.

“De laatste week zijn nog best wat spullen de deur uitgegaan. En ook mijn vriend had de smaak goed te pakken. Bij lange na heb ik geen 465 items weggedaan, maar ik ben zeker niet ontevreden. Toen we met een verhuisdoos vol naar de kringloop reden, voelde ik letterlijk een last van mijn schouders vallen. Nu snap ik wat ze op tv bedoelen, het ontspullen kan echt bevrijdend werken. Ik ben nog lang niet klaar met opruimen (ben je dat ooit?), maar ik ga de komende weken gewoon rustig verder.

“Ontspullen is een proces dat mij rust en ruimte heeft gegeven. Te veel dingen kunnen mij soms best een onrustig gevoel bezorgen. Want wat moet je met al die spullen? En waar moet je in hemelsnaam beginnen met opruimen? Wat ik vooral heb ervaren, is dat je het ‘gewoon moet doen’. Bij geen enkel item heb ik spijt gekregen toen het eenmaal de deur uit was. Sterker nog, ik ben de meeste dingen allang weer vergeten. Het geeft mij letterlijk ruimte. Mijn vriend en ik wonen in een kleine woning, dus ieder stukje vloer dat zichtbaar is, is mooi meegenomen. Een lege hoek kan al zo’n groot verschil maken. Kortom: all you need is less!” 

Stoppen met snoozen en scrollen, zorgt voor meer tijd

Onze hoofdredacteur en community manager Nathalie gooide haar ochtendritueel radicaal om. Ze is er nog steeds dankbaar voor: “Ik stopte een maand lang met mijn slechte ochtendritueel: een uur snoozen, nieuws, whatsapp-berichten en mails lezen op mijn telefoon. Nog halfslaperig maar met mijn hoofd al vol informatie stapte ik dan onder de douche. Terwijl ik nog niks gedaan had, voelde het al alsof ik er een halve dag op had zitten.”

“Sinds een maand snooze ik niet meer en laat ik de eerste anderhalf uur van de dag mijn telefoon uit. In het begin was het heel onwennig. Het niet snoozen leerde ik vrij snel af, maar vooral niet gelijk mijn telefoon checken vond ik lastig. Ik realiseerde me daardoor hoe vergroeid ik met mijn scherm was.”

“Door een kleine aanpassing heb ik zoveel meer tijd, rust en energie. Dit nieuwe ochtendritueel is here to stay.”

“Tijdens de challenge probeerde ik een app uit die mijn slaap bijhield en me met vogelgeluiden wakker maakte. Maar dat was niks voor mij. Het gaf me een hyperfocus: slaap ik wel genoeg? Moet ik niet nu al naar bed? Dus die heb ik er weer vrij snel afgegooid.

“Ik ben een maand later echt ontzettend dankbaar voor deze verandering. Zowel op werkdagen als in het weekend levert het me veel op. Ik sta meteen op als de wekker gaat en gooi een plens koud water in m’n gezicht. Mijn telefoon blijft uit. En e-mails lees ik niet voordat ik mijn laptop open. Als ik aan het werk ga, begin ik met mijn to-do lijst. Doordat ik niet al die informatie van het nieuws, appjes en e-mails in mijn hoofd heb, ben ik veel productiever. Na ongeveer anderhalf uur werken (de tijd die ik normaal gesproken zou besteden aan snoozen en scrollen) stop ik en ga ik rustig ontbijten. In het weekend zet ik geen wekker en lees ik een boek of ga ik een wandeling maken als ik wakker word. Door een kleine aanpassing heb ik zoveel meer tijd, rust en energie. Dit nieuwe ochtendritueel is here to stay.” 

Waar je stopt, begint het nieuwe

Vastgeroeste gewoontes doorbreken is niet altijd makkelijk. Het vraagt bewustwording, uithoudingsvermogen en creativiteit om de dingen te laten die je niet meer dienen en dat waar je je goed bij voelt in je leven te integreren. Maar in the end levert stoppen veel op. Meer nog dan we eerst dachten. Ondanks de ellende van het afgelopen jaar brengt het ons ook de mogelijkheid om stil te staan, afscheid te nemen van het oude en dichterbij het leven te komen dat we zouden willen leven. Dus…: waar stop jij mee?