Zweef je nog? Wees straks in het stemhokje vooral een goede voorouder
In het stemhokje bepaal je natuurlijk helemaal zelf welke partij en welke kandidaat jouw stem krijgen. Maar voor wie nu nog twijfelt, heeft Mischa Verheijden van het Vlaamse platform Re-Story inspirerend stemadvies. “Breng je stem uit met deze vraag in je achterhoofd: wat vertellen mijn kinderen als ze negentig jaar zijn over mij?”
Veertien jaar geleden verruilde Mischa Verheijden, medeoprichter van het Vlaamse platform Re-story, Breda voor Gent. Naast de Nederlandse heeft hij sinds een jaar ook de Belgische nationaliteit. Nu de Tweede Kamerverkiezingen voor de deur staan, heeft hij een prachtig stemadvies. Hieronder zijn bevlogen betoog.
Stemadvies: luister naar je kinderen
Filosoof Roman Krznaric en zijn echtgenoot donuteconoom Kate Raworth, schoven bij de laatste verkiezingen in Groot-Brittannië met hun minderjarige tweeling aan de keukentafel om te bespreken op wie zij volgens hen zouden moeten stemmen. In zijn boek De goede voorouder vraagt Krznaric zich af of er een tegengif is tegen politieke kortzichtigheid. Hoe kunnen we ontsnappen aan de tirannie van het kortetermijndenken?
Hij houdt een pleidooi voor wat hij tijdrebellie noemt. Tijdrebellie is een toewijding aan het langetermijndenken onder andere via intergenerationele rechtvaardigheid. Dat betekent dat je nadenkt over het welzijn van de generaties na jou en de planeet waarop zij moeten leven. Als je dan kijkt naar jouw stem bij de komende verkiezingen en de vraag of het goed komt met de wereld, besef dan dat de generaties na jou – ook zij die nog niet geboren zijn – geen stem hebben als het gaat over hun welzijn en de planeet waarop zij moeten leven.
Pandemials
Kijk naar de struggle van de huidige coronageneratie. Hun mentale problemen hebben zelfs aanleiding gegeven tot het neologisme pandemials, een verwijzing naar de verloren generatie van ontgoochelde jongeren met een onzekere toekomst, leerachterstand, minder carrièrekansen en een verminderd mentaal welzijn.
Maar deze generatie is helemaal niet verloren. Ze biedt bij uitstek redenen om te hopen dat het goed komt met de wereld. Honderden voorbeelden tonen dat jongeren een ongelooflijke kracht hebben om de transitie naar een bewustzijnssamenleving en betekeniseconomie vorm te geven. Een wereld waarin ‘beter voor mij’ en ‘beter voor de wereld’ hand in hand gaan. Hoe men ons ook sinds de jaren tachtig van Margaret Thatcher en Ronald Reagan heeft doen geloven dat er geen alternatief is, het kan wél anders.
De onderstroom
Momenteel schrijf ik met transitiedenker Jan Rotmans aan een boek met als werktitel ‘De onderstroom’. Daar, in de onderstroom, vinden sluipenderwijs en onderhuids de decennialang durende structurele veranderingen plaats. Die ontwikkelingen blijven lang onzichtbaar, maar eenmaal zichtbaar zijn de fundamentele veranderingen die ze veroorzaken onvermijdelijk en onomkeerbaar.
Het wordt helder bezongen door Stef Bos in zijn lied ‘De Onderstroom’:
De golven zijn de dagen
De dagen van het jaar
En het lijkt of zij vertellen
Hoe het ons vergaat
Maar de onderstroom
Die niemand ziet
Bepaalt de richting
Op elk gebied
Ziekmakend normaal
Is het niet wonderlijk dat we ons vandaag in de derde coronagolf bevinden? En ons vooral bezighouden met vaccinatie om daarna bij voldoende spreiding terug te kunnen keren naar het oude normaal? Ook al is het een oud, verkrampt en ziekmakend ‘normaal’ dat voor chaos, onrust en onzekerheid zorgt? Het klassieke verhaal heeft mensen doen geloven dat ze het allemaal alleen moeten én kunnen doen. Daardoor zijn we als samenleving vergeten dat we eigenlijk een community zijn. Ja, mensen leven nog wel samen, maar zijn niet verbonden. Niet met zichzelf, niet met elkaar.
Laat staan met volgende generaties.
De zevende generatie na ons
Nochtans is die intergenerationaliteit bij inheemse culturen heel gewoon. Zo baseren de inheemse Amerikanen al hun beslissingen op de vraag: wat zou de zevende generatie na ons ervan denken? En de Maori in Nieuw-Zeeland zijn doordrongen van het feit dat ze bij al hun acties deel uitmaken van een lange keten van generaties. Zij hebben een gezegde: ‘Ik loop achterwaarts de toekomst in, met mijn ogen gericht op het verleden.’ Als je je verbindt met je voorouders, kun je je ook beter verbinden met de generaties na je.
Misschien is dat voor nu een te grote sprong, maar denk eens aan de toekomst van jouw kinderen in 2080 en de impact van onze beslissingen nu op de tijd dan. Wat wil je dat jouw kinderen als ze negentig zijn over jou vertellen?
Wees een goede voorouder in het stemhokje.
Meer (gast)blogs die je aan het denken zetten in je mailbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief. Inspiratie gegarandeerd.
