Liefde als medicijn voor de wereld waar we naar verlangen 

Waar verlangen we naar? Een mooiere wereld, daar verlangen wij (MaatschapWij) allemaal naar. Naar een wereld waarin we ons ten diepste verbonden voelen met onszelf, elkaar en de natuur. Het lijkt soms zo ver weg. Alsof we wachten. Op een beter moment. Op leiders die ons gaan bevrijden uit systemen die niet meer dienen. Waar we werkelijk op wachten? Op onszelf. 

Wij zijn zelf de leiders van de toekomst. En de toekomst is nu. Charles Eisenstein verwoordt het zo mooi: “The More Beautiful World Our Hearts Know Is Possible.”

In onze Harten leeft een diep verlangen. En het is aan mij en aan jou om hier naar te luisteren. Want de Nieuwe Wereld begint niet bij onszelf, maar in onszelf.

De paradox van verandering
Ik had onlangs contact met een jonge vrouw die zich bevlogen inzet voor duurzaamheid. Toen ik haar uitnodigde voor een leiderschapsretreat in Spanje, verschoof het gesprek van verbinding naar controle: hoe die leiders daar dan kwamen, of dat wel klopte met mijn waarden. Wat begon als een open dialoog, sloot zich. De energie verharde en onze harten maakten geen verbinding meer.

Ik zie steeds vaker de polariteit toenemen. Ook in de gepassioneerde groep van mensen die heilig geloven in hun initiatief of bijdrage aan een mooiere wereld ontstaat verharding. De strijd gaat voor de verbinding. De fragmentatie van initiatieven is groot en ook hierin kunnen mensen vanuit een oud mechanisme opereren en andere initiatieven als concurrent beschouwen.

“De Nieuwe Wereld begint met een oud waarheid: Liefde”

Van de week zag ik meerdere lantaarnpaal stickers van Milieudefensie met de slogan: ´Een beter milieu begint bij jezelf´, waarbij jezelf was doorgestreept en vervangen door KLM. Op hun website stellen ze dat de bedrijven de boosdoener zijn in het milieuvraagstuk en dat daar de oplossing ligt. Natuurlijk kunnen bedrijven en overheden een grote bijdrage leveren. Maar we geven onze kracht uit handen als we blijven wijzen, wachten en veroordelen.

Zijn het niet juist de fragmentatie, de focus op ik in plaats van Wij en de competitiedrang (zelfs in ´het goede doen´) die ons hebben gebracht waar we nu zijn?

Onbewust herhalen we hetzelfde mechanisme wat ons hier heeft gebracht. Einstein (of iemand anders met een bright mind) zei al dat je een probleem niet kunt oplossen op hetzelfde niveau waarop het is gecreëerd.

Van buitenwereld naar binnenwereld
We leven niet in een tijd van een economische, sociale of ecologische crisis, we leven in een tijd van een spirituele crisis.

We zijn de essentie van het leven op Aarde uit het oog verloren. En die kunnen we alleen terugvinden door afstand te nemen, door te verbinden met de vrouwelijke energie van rust en vertrouwen. Door dieper te luisteren naar wat er echt speelt en wat we echt te doen hebben. Om bereid te zijn het even niet te weten, zodat we ruimte maken voor een groter bewustzijn, waar de antwoorden al op ons liggen te wachten.

“Een Nieuwe Wereld (een mooiere wereld) begint niet bij onszelf, maar in onszelf”

Deze crisis is een unieke kans. Deze keer ligt de sleutel voor een nieuw begin niet buiten onszelf, maar in onszelf. De vraag is niet hoe wij met Moeder Aarde omgaan, de vraag is hoe wij met onszelf omgaan.

De belangrijkste weg is in mij en in jou. Van het hoofd naar het Hart. Van angst naar Liefde.

De uitnodiging tot innerlijk leiderschap
Het vraagt moed om naar binnen te keren. Om de antwoorden niet buiten jezelf te zoeken, maar in jezelf. Om jezelf te bevrijden van waar jij nog ´gevangen´ zit. Wat zijn jouw belemmerende overtuigingen? Waar voel jij afscheiding in jezelf, wat mag er niet zijn in jou?

Alleen vanuit de plek van zelfbevrijding kunnen we voor gaan om anderen de weg te wijzen. De weg wijzen gaat niet over overtuigen en gaat niet over verharden. Je kunt alleen de weg wijzen als je dit vanuit je eigen Hart doet.

Het vraagt van jou en mij om vanuit een slachtofferrol te stappen (en daar zitten we allemaal wel eens in). Om leiding te nemen en leiderschap te tonen.

Van welke Nieuwe Wereld droom jij? Waar verlangt jouw Hart naar? En in hoeverre leef jij daar zelf al naar, in jezelf? Hoe zorg je ervoor dat je niet verhardt in jouw missie of geloof? Hoe zorg je ervoor dat dit niet een nieuw project van je ego wordt waar je jezelf mee identificeert? Dat zijn waardevolle vragen die elke leider (lees: jij en ik) zich zou moeten stellen wat mij betreft.

Liefde als medicijn
Ik nodig je uit om je niet te laten verleiden tot verharding. Verharding leidt tot afscheiding. En de pijn van afscheiding hebben we genoeg doorleefd. Afscheiding van onze Ziel, afscheiding van de natuur, afscheiding van elkaar.

“De pijn van afscheiding hebben we genoeg doorleefd”

Laten we de moeite nemen om elkaar echt te zien. Om echt te luisteren. Laat je oordeel eens een keer varen en vraag wat Liefde zou doen.

Want hoe groot ons vraagstuk ook mag lijken, het antwoord is eenvoudig. Het medicijn is Liefde. Altijd aanwezig geweest in onze Harten. Liefde is krachtig, helder en moedig. Liefde is verbindend, zacht en aanwezig. Het is de verbinding tussen vrouwelijke energie en mannelijke energie. Tussen hoofd en Hart. Tussen Hemel en Aarde.

Het is aan ons om terug te keren naar Liefde. Elke keer weer. Als we in onszelf thuiskomen, kunnen we samen bouwen aan een wereld die werkelijk klopt – van binnen én van buiten. Misschien begint de revolutie wel in ons Hart. En misschien is het geen revolutie van strijd, maar van Liefde.

Hoe kun jij Liefde het antwoord laten zijn?

Tekst: Mark Linde 

Mark is schrijver van het recent uitgekomen The Book of Love. Een boek waarin hij zijn eigen bewustzijnsreis beschrijft van angst naar Liefde. Vanuit zijn bedrijf Soulful Leadership begeleidt hij leiders en hun teams en organisaties naar meer bezieling. Hij is mede-oprichter van The New Space, een thuisbasis voor jongeren en jongvolwassenen om te worden wie ze echt zijn.