Als een leeuwin werpt Malika Frindi zich over arme mensen in haar buurt

Hoe zullen we ons de coronapandemie van 2020 herinneren? Een jaar waarin vanzelfsprekendheden verdwenen en we moesten wennen aan een nieuw normaal. Een jaar waarin vooral negatief nieuws en sombere voorspellingen de media domineerden. Gelukkig ontstaan in tijden van crisis ook veel mooie dingen. Het boek Nederland Bedankt toont 48 verhalen van prachtige mensen, organisaties en initiatieven die ontstonden tijdens de coronacrisis. Wij mogen tien van die verhalen plaatsen. Deze week lees je het verhaal van Malika Frindi en haar Stichting Dappere Dames.

Malika Frindi (47) zet zich als voorzitster van de stichting Dappere Dames met hart en ziel in voor haar buurt. Als het coronavirus losbreekt, is er meer hulp nodig dan ooit. Voor veel arme mensen in de buurt is er geen vangnet, waardoor ze nauwelijks eten kunnen kopen. Malika schakelt snel en samen met andere vrijwilligers beginnen ze met het maken én gratis uitdelen van warme maaltijden. “Als ik zie dat kinderen met honger naar bed gaan, komt er bij mij een leeuwin naar boven.”

Geen vangnet

Als de crisis in maart losbarst, realiseert Malika zich, wonend in de Indische Buurt (Amsterdam), dat er snel hulp nodig is. “In mijn buurt zijn er veel mensen die leven van zwart werk of een klein vrijwilligersloon. Denk bijvoorbeeld aan de overblijfmoeders, oppasmoeders of taxichaffeurs die net dat beetje extra voor het gezin verdienen. Zij hebben geen of nauwelijks inkomsten en soms ook schulden. Daar is géén vangnet voor, dus ook geen vergoedingen van de overheid. Ineens zaten die mensen zonder geld en dus ook zonder eten. Ik zag kinderen met honger naar bed gaan en daar word ik strijdlustig van. In welke situatie dan ook, niemand hoort honger te hebben.”

Elke dag honderdtachtig maaltijden

Samen met een groepje andere vrijwilligers begint ze daarom met het maken van maaltijden. Honderd maaltijden krijgen ze aangeleverd door Saïd Bensellam van stichting Karam, die dagelijks vanuit Nieuw-West langskomt. Tachtig maaltijden maken ze zelf. Zeven dagen in de week, en dat is nodig: de mensen staan tot om de hoek om aan een warme maaltijd te komen. Iedereen is welkom, maar daardoor zijn er vaak meer mensen dan maaltijden. Toch zorgt Malika ervoor dat er niemand naar huis gaat met lege handen.

“Voor sommige mensen is er geen vangnet”

“Als de maaltijden op waren, zochten we gewoon nog iets van wat er over was. Al was het maar iets. Dan stopten we ingrediënten die we over hadden bijvoorbeeld allemaal in één pakket.” Dat er maar een beperkt aantal maaltijden te vergeven zijn, dwingt Malika er soms toe om het aantal maaltijden per persoon te beperken. “Iemand die om vier maaltijden vroeg voor het hele gezin, konden we er ‘maar’ drie geven, omdat er nog zoveel mensen stonden te wachten. Dat waren beslissingen die je absoluut niet wil maken, maar we moesten wel.”

Ook hulpvragen

De rijen zijn lang, maar zorgen ook voor verbroedering. Malika: “In eerste instantie was er nog een schaamtegevoel, maar dat verdween al gauw. Want iedereen uit de buurt stond er. Het waren momenten dat mensen voelden dat er meer mensen in hetzelfde schuitje zaten.” Ook merkt Malika dat de drempel om bij hen aan te kloppen voor hulp lager is. “Omdat we zelf uit de buurt komen, maar ook omdat we niet oordelen. We staan voor iedereen klaar. Mensen vertrouwen ons.” Dat is dan ook de reden waarom buurtbewoners niet alleen voor de maaltijden kwamen, maar ook voor advies. “Sommige mensen begrepen niks van de regels of toeslagen die ze konden aanvragen. We hielpen mensen ook door ze formulieren te geven om bepaalde toeslagen aan te vragen of uit te leggen hoe dat precies werkt. Dat lijkt misschien logisch, maar er wordt vergeten dat dit voor veel mensen helemaal niet zo duidelijk is.”

Positief gevoel

Wat voor positief gevoel heeft Malika overgehouden aan de hele crisis? “De hele buurt stond voor elkaar klaar. Er wordt dan misschien slecht gesproken over ‘die hangjongeren op scootertjes’, maar dat waren wél de jongens die uit zichzelf maaltijden gingen rondbrengen. Bovendien kwam de hulp, zoals donaties en eten, van alle kanten. Zelf vindt Malika het vanzelfsprekend dat ze 24/7, ondanks dat ze zelf ook drie kinderen heeft, bezig is geweest met andere mensen te helpen. ‘Daar denk ik niet over na. Dat dóe ik gewoon.’

Stichting Dappere Dames

De stichting Dappere Dames ontstond in 2014 in de ouderkamer van een basisschool. De moeders dronken daar ’s ochtends samen koffie, nadat ze hun kinderen naar school hadden gebracht. Daar gaven ze spulletjes aan elkaar, bijvoorbeeld voor de kinderen en vroegen ze elkaar om advies over papierwerk of over financiën. Toen de school besloot de ouderkamer te sluiten, gingen de moeders naar andere plekken, maar daardoor zeiden sommigen vaker af met een smoesje. Malika herkende dat uit eigen ervaring meteen. De échte reden: ze konden de koffie gewoonweg niet betalen. Ze kwam in actie en vond buurthuis Batavia: daar konden ze één ochtend in de week terecht voor koffie. Nu, zes jaar later, is stichting Dappere Dames uitgegroeid tot een plek waar vrouwen op dagelijkse basis hulp en advies krijgen over financiën en papierwerk. Ook kunnen ze er elke dag gratis groente en fruit afhalen, of gewoon even langskomen voor een koffietje en gezelligheid. Iedereen is welkom.

Wil je de andere 47 hartverwarmende en inspirerende verhalen lezen? Bestel het boek via de website van Nederland Bedankt. De totale opbrengst van het boek gaat naar Stichting Zorg na Werk in Coronazorg, het steunfonds voor hulpverleners geraakt door Covid-19. En vergeet niet dat je voor jouw persoonlijke held altijd een MaatschapWij-speldje kunt aanvragen.

Foto headerbeeld: Celia A. Ruiz