Anders kijken naar onbegrepen lichamelijke klachten, deel 8: het verhaal van Eveline
Miljoenen mensen kampen met lichamelijke klachten waarvoor geen oorzaak wordt gevonden. Dergelijke klachten vragen veel van patiënten, (zorg)professionals en financiers. De stichting Emovere kijkt anders naar onbegrepen lichamelijke klachten. En vaak met een verrassend positief resultaat. In deel 8 het verhaal van kinesioloog en bioloog Eveline (46). Klachten: niet-aangeboren hersenletsel, aandachtstoornis, duizeligheid, hoofdpijn, overprikkeling/prikkelbaarheid, vermoeidheid, depressie.
Door een ernstig fietsongeval in 2006 raakte ik bewusteloos en kwam ik in het ziekenhuis terecht. Ik werd gediagnostiseerd met niet-aangeboren hersenletsel (NAH). Gedurende 3,5 jaar volgde ik revalidatie en re-integratie. Vervolgens kwam ik in een nieuw leven terecht, waarin ik eigenlijk erg ongelukkig was. Met nog altijd veel klachten. Ik was iemand geworden die ik helemaal niet wilde zijn, voelde me machteloos, overprikkeld, moe, boos, gefrustreerd. De maatschappij en medemensen gingen snel en ik ging traag. Ik bleef proberen mijn situatie te verbeteren. Zo deed ik verschillende laagdrempelige sporten, volgde diëten en droomde over ander werk. Dat hielp niet. Ik kwam er niet uit. Mijn leven met NAH was eenzaam. Ik leefde, maar leven met NAH was echt niet te doen. Ik was continu aan het overleven en voelde me buitengesloten.
“Ik leefde, maar leven met NAH was echt niet te doen”
Overwonnen
Dit heb ik uiteindelijk overwonnen. Twaalf jaar na mijn ongeluk liep ik tegen een lichaamsgerichte therapie aan: kinesiologie. Ik ontdekte dat er onbewust negatieve emoties waren, die invloed hadden op mijn lichaam. Ik merkte dat aan sensaties, zoals pijn, gevoel van zwaarte, overprikkeling en stijfheid. Door deze aan te pakken, kon het zich oplossen. Bij mij waren het boosheid, angst, schuldgevoel, schaamte en me onbegrepen of buitengesloten voelen. Deze emoties zaten vast en die droeg ik al jarenlang met me mee. Speciale oefeningen gaven mij de mogelijkheid om toegang te vinden tot deze emoties. Ik leerde er contact mee te maken, ze te voelen en daarna te uiten waardoor mijn energie weer ging stromen.
In een speciale Trauma Stress Releasebehandeling werd ik geholpen om terug te gaan naar het moment vlak na mijn fietsongeluk. Destijds was ik bewusteloos. Nu werd ik uitgenodigd om dat bewust te herbeleven. Ik kon uitspreken hoe ik me destijds voelde. Ik ervaarde dat ik helemaal alleen was en voelde onmacht dat niemand mij hielp. Dat voelde zo intens verdrietig. Ik kreeg de kans dat alsnog te uiten. Ik voelde een diepe ontlading. Daarna was ik enorm opgelucht, er was meer ontspanning en ik voelde ook minder fysieke pijn. Dit motiveerde mij enorm om verder te werken aan mijn herstel. Ik realiseerde me dat ik daar nooit vertrouwen in had gehad. Ik werd weer soepel, kreeg meer energie en mijn vrolijkheid kwam terug.
“Ik realiseerde me dat ik nooit vertrouwen had in mijn herstel”
Ik besloot na mijn herstel een boek te schrijven om mijn kennis en ervaring te delen over hoe ik van mijn NAH-klachten ben afgekomen. Dit kwam in 2023 uit. Nog steeds ben ik regelmatig gefrustreerd over het feit dat je als patiënt in Nederland onvoldoende wordt geholpen om echt in je kracht te komen.
Mijn boodschap aan de gezondheidszorg
Wat heb je werkelijk nodig om te kunnen leven? Je veilig voelen, juiste volledige eerlijke informatie en effectieve hulp ontvangen, zijn essentieel bij een trauma aan de hersenen of het hoofd. Natuurlijk is medische informatie en zorg belangrijk. Ik geloof dat dit echter onvolledig is. Wat mensen met een NAH doormaken is een heftige strijd. Je bent voor je gevoel continu in fight/flight.
Dit moet tot rust gebracht worden en geheeld worden. Een persoon met NAH moet, met of zonder hulp, ervaren en leren hoe hij of zij dat (zelf) kan doen. En natuurlijk weet je niet waar je uit gaat komen. Welke beperkingen, of liever gezegd mogelijkheden blijven er over?
“Herstellen wordt dan veel meer een menselijk, eerlijk en duurzaam proces”
In ieder geval moet de kwaliteit van leven omhoog. Leven met pijn, zowel fysiek als emotioneel, is overleven. Ik zie mogelijkheden voor alle lotgenoten met NAH om een ander fijn leven te leiden in onze maatschappij. Ervaringsdeskundigen en complementair therapeuten kunnen de huidige medische zorg vollediger maken. Herstellen wordt dan veel meer een menselijk, eerlijk en duurzaam proces.
Tekst: Eveline (achternaam bekend bij stichting Emovere).
Dit verhaal kwam tot stand in samenwerking met Stichting Emovere.
Stichting Emovere is opgericht door ervaringsdeskundigen en professionals. Zij wil bewustzijn bevorderen en kennis en ervaring delen over de invloed van (onbewust) verdrongen emoties op het ontstaan en in stand houden van aanhoudende lichamelijke klachten en chronische pijn. Hierdoor krijgen mensen meer mogelijkheden voor herstel en preventie. Stichting Emovere heeft tot doel een brede dialoog op gang te brengen en maatschappelijk draagvlak te creëren om dit bredere gedachtegoed te integreren in de Nederlandse gezondheidszorg en maatschappij. Voor meer ervaringsverhalen, uitleg en informatie, kijk eens op de site De pijn voorbij.
