Anders kijken naar onbegrepen lichamelijke klachten, deel 10: het verhaal van Ad

Miljoenen mensen kampen met lichamelijke klachten waarvoor geen oorzaak wordt gevonden. Dergelijke klachten vragen veel van patiënten, (zorg)professionals en financiers. De stichting Emovere kijkt anders naar onbegrepen lichamelijke klachten. En vaak met een verrassend positief resultaat. In deel 10 het verhaal van Ad (69). Klachten: heup links, darm en liesbreuk

Rond de tijd dat mijn pensioendatum in zicht kwam, waren er toestanden op het werk. Net in dienst bij een nieuwe organisatie van zestig personen, vonden binnen een jaar tijd twee zelfdodingen plaats. Op de avond voor mijn vakantie werd ik gebeld door iemand die geacht werd mij leiding te geven, maar die tijdens het telefoongesprek van het begin tot het einde alleen maar kon schreeuwen. Tot overmaat van ramp disfunctioneerden de bedrijfsarts en het bedrijfsmaatschappelijk werk. Ik voelde me onheus behandeld, vernederd en onveilig en kreeg een dag later forse en aanhoudende pijn in nek en schouders. Inmiddels is het jaren later en zie ik dat een verdrongen krenking zich meldde in het lichaam.

“Onbewust waren er sterke gevoelens van verraad en onmacht getriggerd”

Destijds bood een vaststellingsovereenkomst de opening naar vertrek. Ik kreeg eervol ontslag. Eindelijk vrij? Nee. Ik meende dat ik met dit alles kon omgaan, maar onbewust waren er sterke gevoelens van verraad en onmacht getriggerd. Ik bleef last houden van de krenking. Mijn vroege jeugdervaringen, die daaraan ten grondslag lagen, vereisen een apart verhaal en daar laat ik het bij.

Groot verschil

il: van de vitale man die in het verleden de marathon van Rotterdam liep naar de bijna invalide man die met een stok moest lopen.

Ik bezocht huisarts, sportarts, fysiotherapeut, orthopeed, chirurgen en de pijnpoli. Verschillende behandelingen maakten mij niet beter, maar slechter. Ik zocht verder en kwam bij ‘Emotie als Medicijn’ (boek en werkboek) van Nienke Feberwee. Ze leerde mij dat diepe gevoelens de oorzaak van mijn pijn en klachten konden zijn, maar dit bracht mij niet meteen bij de eindstreep.

Keerpunt
Met verstandelijke overtuigingen over hoe om te gaan met mijzelf en anderen was ik in het leven een heel eind gekomen, maar mijn gedachten bleken toch niet altijd te kloppen. Iets dat ik van huis uit niet had meegekregen, was om mijn emoties uitdrukkelijk aandacht te geven en om die goed te ordenen. Het vluchten van mijn gevoel naar mijn denken was decennia lang goed gelukt, maar was als een boemerang keihard bij mij terug gekomen.

“Het vluchten van mijn gevoel naar mijn denken was decennia lang goed gelukt”

Een van de keerpunten was bij een psycholoog, die zich had toegelegd op de haptonomie. Uit zijn behandelingen werd mij duidelijk dat ik te veel eiste van mijzelf, omdat ik dacht dat het goed was. En dus verwachtte ik ook te veel van anderen. Ik kon mijn paradigma van goed/fout maar beter veranderen naar prettig/onprettig en mijn eisen wat verzachten. Zo begon mijn reis van onprettige gevoelens met een hoge intensiteit en energie (woede) naar onprettige gevoelens met lage energie (verdriet) en vandaar naar acceptatie en berusting in het feit dat dingen anders kunnen lopen dan gewenst en voorzien. Van pijn in de heup is geen sprake meer. Bij een heel specifieke beweging is er gevoeligheid in de liesstreek, die mij herinnert aan ‘oud zeer’. De dikke darm ervaar ik als een erg gevoelig deel van mijn systeem voor ‘in balans zijn’.

Mijn conclusies: een chirurgische ingreep voor een a-symptomatische liesbreuk is geen garantie voor het verdwijnen van de pijn; de uitslag van een radiologisch onderzoek naar ‘versleten heup’ is eerder een opmaat voor een diagnose-behandelcombinatie voor de orthopedisch chirurg dan een bijdrage aan ‘mind-body’ geneeskunde. De pijnpoli is zuiver symptoombestrijding en er is te weinig kennis van de emotionele oorzaken van klachten en de mogelijkheden tot herstel.

“Heel de mens en niet alleen het lichaam”

Mijn boodschap aan de gezondheidszorg
Is mijn ervaring uniek? Ja. Is er ook een meer algemene les? Ja, mijn onverwerkte krenking vond een uitweg in mijn lichaam. Mijn boodschap aan de gezondheidszorg? Heel de mens en niet alleen het lichaam, los van de levensloop, geest, gevoelens en emoties. Stop met het regulier medisch model, dat niet verder komt dan symptoombehandeling.

Tekst: Ad (achternaam bekend bij stichting Emovere).

Dit verhaal kwam tot stand in samenwerking met Stichting Emovere.
Stichting Emovere is opgericht door ervaringsdeskundigen en professionals. Zij wil bewustzijn bevorderen en kennis en ervaring delen over de invloed van (onbewust) verdrongen emoties op het ontstaan en in stand houden van aanhoudende lichamelijke klachten en chronische pijn. Hierdoor krijgen mensen meer mogelijkheden voor herstel en preventie. Stichting Emovere heeft tot doel een brede dialoog op gang te brengen en maatschappelijk draagvlak te creëren om dit bredere gedachtegoed te integreren in de Nederlandse gezondheidszorg en maatschappij. Voor meer ervaringsverhalen, uitleg en informatie, kijk eens op de site De pijn voorbij.