Door corona werden taboes in Xenia Hospice doorbroken
Hoe zullen we ons de coronapandemie van 2020 herinneren? Een jaar waarin vanzelfsprekendheden verdwenen en we moesten wennen aan een nieuw normaal. Een jaar waarin vooral negatief nieuws en sombere voorspellingen de media domineerden. Gelukkig ontstaan in tijden van crisis ook veel mooie dingen. Het boek Nederland Bedankt toont 48 verhalen van prachtige mensen, organisaties en initiatieven die ontstonden tijdens de coronacrisis. Wij mogen twintig van die verhalen plaatsen. Deze week: Jacqueline Bouts.
Iets meer dan tien jaar geleden startte Jacqueline Bouts het Xenia Hospice in Leiden, speciaal voor de palliatieve zorg van jongvolwassenen. Ze wilde hiermee het gat dichten tussen kinder- en reguliere hospices, omdat ze zag dat die laatste toch vaak ingericht zijn op mensen die vele jaren ouder zijn.
“Toen half maart de coronacrisis Nederland bereikte en het RIVM maatregelen afkondigde, veranderde de sfeer bij Xenia enorm”, zegt Jacqueline. “Normaliter zijn wij een ontzettend gastvrij huis. Familie en vrienden kunnen altijd langskomen en de warme maaltijden zijn het middelpunt van de gezellige dag.” Maar dat kon niet meer. Zomaar even langswippen was er niet meer bij en het aantal vrijwilligers dat actief is binnen Xenia werd drastisch teruggeschroefd. “Wij hebben onmiddellijk de RIVM-maatregelen erg serieus genomen”, vertelt Jacqueline. “De vrijwilligers en de zorgprofessionals hebben er gezamenlijk voor gezorgd dat alles secuur schoongemaakt werd. Daar ben ik trots op.”
Gespannen sfeer
“De sfeer was af en toe gespannen, omdat we zeer kwetsbare mensen in huis hebben. Corona zou voor sommigen het eind van hun leven kunnen betekenen”, zegt Jacqueline. Die coronaspanning maakte dat sommige mensen helemaal geen bezoek meer ontvingen. Hun wereld was al klein, maar werd zo nog beperkter. Al snapte Jacqueline de gemaakte keuzes niet altijd volledig. “Je moeder kan toch wel komen? Op afstand, in de tuin?”, vroeg ze zich af. “Weet wat je jezelf ontzegt, want het leven is niet altijd lang meer.” Maar zelfs dat durfden sommige bewoners niet. “Dat was af en toe triest om te zien.”
Taboe doorbreken
Zowel professioneel als in haar persoonlijke leven merkte Jacqueline dat onderwerpen als de dood en nalatenschap, waarover normaal niet snel wordt gesproken, bespreekbaarder werden. “Door corona en de beelden van ic’s op televisie, merkte ik dat mensen dit taboe nu toch doorbraken. Ze stelden zichzelf vragen als: wil ik een plek op de ic innemen als het zover komt? Belangrijke vragen die nu onder de aandacht kwamen.”
Of Jacqueline zelf wel eens bang is geweest? “Nee, dat niet. Zo sta ik niet in het leven. Ik heb via mijn werk al veel meegemaakt.” Wel was de situatie voor de bewoners van Xenia af en toe schrijnend. “De onzekerheid bij sommigen – over hoelang het nog gaat duren – dat houdt me bezig. Een wereld waarin afstand altijd gewaarborgd moet worden, is niks voor mij. Ik hou van de aanraking, het troosten van mensen. Mijn werk is elke dag opnieuw bijzonder.”
Wat is het Xenia Hospice precies?
Jonge patiënten met een levensbedreigende ziekte verlangen vaak bijzondere aandacht. Door hun ziekte hebben zij in veel gevallen intensieve, verpleegkundige zorg nodig. Xenia biedt deze zorg en biedt daarnaast een huiselijke omgeving, om de fijnst mogelijke sfeer te bewerkstelligen. De dagelijkse leiding bij Xenia is in handen van directeur Jacqueline Bouts en coördinatoren Selma Harmsen en Louise van Eeden. Zij zijn verantwoordelijk voor de opname van de gast en de begeleiding, in de breedste zin van het woord. Verder heeft Xenia een vast team verpleegkundigen en helpen vrijwilligers bij het draaiend houden van het huis.
Wil je de andere 47 hartverwarmende en inspirerende verhalen lezen? Bestel het boek via de website van Nederland Bedankt. De totale opbrengst van het boek gaat naar Stichting Zorg na Werk in Coronazorg, het steunfonds voor hulpverleners geraakt door Covid-19. En vergeet niet dat je voor jouw persoonlijke held altijd een MaatschapWij-speldje kunt aanvragen.
