Wat we kunnen leren van de brand in Tomorrowland
Het was volop in het nieuws. De brand van het hoofdpodium van Tomorrowland, een van de grootste festivals in Europa. Er werd met veel verwondering gekeken naar de organisatie, hoe ze in zo’n crisissituatie hebben gehandeld. Hoe ze het hoofd koel hielden en ervoor zorgden dat het grootschalige feest zijn doorgang kon vinden. Maar staat het verbrande podium niet symbool voor iets anders?
Ik zag op LinkedIn lovende berichten voorbijkomen over leiderschap en doorzettingsvermogen. En ja, daar mag je zeker een applaus voor geven. Ik meen: duizend mensen die met ziel en zaligheid ontelbare uren in het grandieuze decor hadden gestopt.
Want wie Tomorrowland niet kent: het hoofdpodium is ieder jaar een groot kunstwerk, dat ieder jaar ook groter en indrukwekkender is geworden. Hier vind je overzicht van alle podia sinds 2005: zoals de beelden tonen: ieder jaar groter en groter, met meer spektakel.
“Het werd eenvoudiger, kleiner en indrukwekkender”
Tot de brand, kort voor de start van het festival dit jaar. Er moest binnen een dag een nieuw podium komen. Het werd eenvoudiger, kleiner en desalniettemin indrukwekkender.
Dichtbij
En in mijn ogen gebeurde er iets interessants. En hiermee doel ik niet op de herstelkracht van het Tomorrowland-team. Maar ik las een quote van een van de top Belgische dj’s, Charlotte de Witte op NOS:
“Een dag later verzorgde de Belgische techno-dj Charlotte de Witte zowel de opening als afsluiting op het hoofdpodium. Zij is te spreken over de ervaring. ‘Wat ik vooral voelde was dat ik heel dicht bij de mensen stond. Meestal sta je op de main stage van Tomorrowland heel hoog en ver. Maar de nieuwe main stage staat iets dichterbij en lager, wat ik misschien wel liever heb, omdat ik heel veel interactie heb met het publiek. Nu ging dat misschien wel beter’, zegt ze tegen de VRT.”
Bij de VRT reageren ook festivalgangers enthousiast. “De main stage, dat hebben ze super opgelost. Alles is magisch.”
Iemand anders vindt zelfs dat het kleinere podium wel mag blijven. “De nieuwe is beter dan de oude. De dj staat dichter bij het publiek. Het lijkt alsof die nog meer samen met ons geniet.”
Symbool
Ik was deze opmerkingen aan het verwerken tijdens mijn korte autorit richting de autogarage (ook daar was iets kapot.)
“Afscheid van nog groter, nog meer pracht en praal, nog meer show”
Staat het verbrande podium van Tomorrowland symbool voor iets anders? Welke les kunnen we hieruit halen? Moeten we afscheid nemen van nog groter, nog meer pracht en praal, nog meer show? Of mogen we met elkaar weer richting het kleine, het intieme? Waar we elkaar weer kunnen zien. Een plek waar de muziekkunstenaar afdaalt van de gecreëerde troon en weer op ooghoogte komt met de medemens.
Zetten we de voeten weer op de grond?
Tekst: Michael van Loenen, oprichter van The Changemaker Journey. Hij geeft workshops over de Uno-box (een kunstzinnig kompas om betekenis en impact voor jou als individu of je organisatie / initiatief te (her)ontdekken), is spreker, auteur en was mede-oprichter van sociale onderneming YouBeDo. (nu Amy & Eva )
Headerbeeld: Tomorrowland
