Waar besteed je je energie aan?

Dagelijks hebben we een bepaalde dosis energie te besteden, een soort energiepotje. Niet iedereen heeft evenveel energie in dat potje zitten als de dag begint en ook verschilt het hoe snel iemands energiepotje leeg is. Dat zijn zaken die iedereen voor zichzelf te ontdekken heeft, wil je bewuste keuzes kunnen maken in hoe je je energie besteedt.

En hoe belangrijk het is dat je bewuste keuzes maakt over waar je je energie aan besteedt, dat is mij wel helder geworden in de loop van mijn leven.

Al een aantal jaren word ik – misschien komt het door mijn leeftijd – geconfronteerd door mensen om me heen die de aarde verlaten, veelal te jong. Dat maakt voor mij extra duidelijk dat het leven kwetsbaar is enerzijds én anderzijds dat we het heft in eigen hand hebben om er op dagelijkse basis wat van te maken. En dat hangt natuurlijk direct samen met waar je je energie aan besteedt. Want je kunt het maar één keer ‘uitgeven’ tenslotte. Dat doet me denken aan het motto wat ik van mijn moeder heb meegekregen en waarnaar ik zeker leef: ‘Het leven is een feestje, maar je moet wel zelf de slingers ophangen.’

Voor mij is één vraag de basis voor die slingers: waar voed je je mee?

Niet voedend
En ja, dan heb je ook inzicht te krijgen wat niet voedend voor je werkt. En een groot voordeel hiervan… dat is vaak makkelijker te formuleren dan wat je wél fijn vindt. Gek genoeg hebben we in onze opvoeding vaak niet enorm meegekregen dat we dit mogen verwoorden. Veel wordt voor ons bepaald tenslotte, zeker als kind.

Als volwassene is het dus zaak om erachter te komen wat je wél wilt. Maar hoe weet je dat?

Ik zeg in lezingen vaak: “Irritatie is een grote bron van informatie, voor wat je wél wilt”.

“Irritatie is een grote bron van informatie, voor wat je wél wilt”

Dus zo ben ik met mijn eigen lijstje begonnen, vol met irritaties:

• Ik vind het supervervelend als ik achter mensen aan moet jagen, zeker in mijn werk.
• Ik kan er slecht tegen als mensen niet kunnen reflecteren op zichzelf, hun eigen aandeel niet zien in het geheel en andere mensen de schuld geven.
• Routinematig werk, ik vind dat oersaai, dan ga ik ook fouten maken.
• Lange beleidsstukken schrijven heb ik altijd vreselijk gevonden, ik ben daar te praktisch voor denk ik.
• Te weinig contact met verschillende mensen op een dag, daar doe ik het niet goed op, ook dat vind ik saai.
• Ik loop leeg op het journaal kijken, al die ellende elke dag weer, zonder dat ik er invloed op heb.
• Ik hou er niet van om me aan de tijden dat iets uitgezonden wordt op TV te houden.
• In de supermarkt rondlopen is niet bepaald mijn hobby, ik raak daar helemaal overprikkeld van en vaak vergeet ik dingen die ik wel nodig heb, de week-boodschappen doen vind ik vreselijk.
• Als mensen hun spullen niet achter zich opruimen vind ik dat echt vervelend.
• Te veel avonden in de week weg zijn of afspraken hebben (ook thuis) kan ik niet goed tegen, dat geeft me een gevoel van beklemming.
• Geen enkel moment alleen zijn vind ik niks, daar word ik echt kriegel van, snel geïrriteerd.

Signaal
En mocht iets toch beginnen te irriteren, dan is dat voor mij een signaal om mezelf uit te spreken, vóór het helemaal is opgebouwd. Of – als het geen andere mensen betreft, maar meer mijn eigen planning bijvoorbeeld – aan de rem te trekken. Ik kan op ieder moment opnieuw de keuze maken of ik geïrriteerd raak of dat ik er iets aan doe. Scheelt een hoop conflict! Alles waar ik niet over in conflict raak in mezelf, raak ik ook niet over in conflict buiten mezelf.

“Ik kan op ieder moment de keuze maken of ik geïrriteerd raak of dat ik er iets aan doe”

Wel voedend
Even terug naar hoe ik mezelf voedt. Het omgekeerde van wat ik NIET wil is natuurlijk wat ik wél wil, waar ik blij van word, waar ik me graag mee voed:

• Ik hou ervan om met mensen samen te werken die verantwoordelijkheid nemen voor wat ze toezeggen/beloven en als ze dat moeilijk vinden, dan help ik daar met liefde bij (dat is mijn werk).
• Ik hou ervan om om te gaan met mensen die reflectief zijn en dat is terug te zien in mijn vriendengroep en in mijn werk is dit ook iets wat ik stimuleer.
• Ik kijk geen TV, alleen films of series on demand. Zo ben ik vrij wanneer ik wat kijk, dat maakt dat ik bewuste keuzes hierin maak.
• Ik organiseer mijn boodschappen via zo’n boodschappen-service aan huis, zodat ik goed overzicht heb in of ik alles heb voor de recepten die ik uitkies. Dat geeft me veel rust. Ik kom alleen voor wat losse boodschapjes door de weeks – die ik dan trouwens écht op een lijstje moet schrijven om niets te vergeten – nog in de supermarkt.
• Ik poog het goede voorbeeld te geven in spullen achter mezelf opruimen en vraag anderen dat ook te doen, zo houden we het met elkaar netjes (in huis).
• Ik doe dynamisch werk, geen dag is hetzelfde, ik hou van uitdaging.
• Ik zorg ervoor dat ik elke dag wel een sociale afspraak heb, desnoods alleen een telefoontje.
• Ik regel dat ik maximaal 2 avonden per week (incl het weekend) weg ben of een sociale afspraak thuis heb, zo is er voor mij balans en voel ik dat ik ook kan opladen.
• Ik heb tenminste een paar uur alleen ruimte nodig per week, om op te laden, mijn gedachten te laten dwarrelen, te doen wat ik fijn vind om te doen, op dat moment.
• Zo kijk ik op zondag altijd naar mijn week-balans, om te voelen of ik nog iets wil aanpassen, toevoegen of opschuiven.

Hoe beter je jezelf kent, hoe beter je voor jezelf kunt zorgen door bewust te kiezen waar je je energie aan besteedt, waarmee jezelf meer en meer leer voeden.

“Pas als je je eigen beker goed gevuld houdt, kun je geven wat je in huis hebt”

Mijn visie is dat hoe meer mensen dit doen, hoe meer goede voorbeelden we hebben, hoe meer verbonden we kunnen leven en werken én hoe meer we te geven hebben. Want pas als je je eigen beker goed gevuld houdt, hebben we te geven wat we allemaal in huis hebben.

Tekst: Judith Webber

Judith Webber (1975) is een passievolle spreker, podcast-maker, schrijver van vijf boeken over expressie, leiderschap en eigenwaarde, veranderaar, echtgenote en moeder. De rode draad in haar werk als HR-manager en ondernemer is eigenwaarde als pad naar leiderschap, durven te gaan voor wie je bent en daar expressie aan te geven. Voor MaatschapWij schrijft ze columns over een meer verbonden wereld, te beginnen bij jezelf.