Valse goden en de Bron 

We zijn opnieuw in een tijd beland waarin de waarheid op grote schaal wordt gecorrumpeerd, waar macht het dreigt te winnen van de liefde, een tijd waarin superrijken de nieuwe goden worden. Op zoek naar de Bron neem ik jullie mee op reis door de geschiedenis van de valse goden en hoe deze ontstaan. Zo krijgen we helderheid over wat het fenomeen ‘God’ eigenlijk is en waar jij, ik, wil staan.

Het meest recente godsbeeld in de Westerse wereld was een man die in de hemel woonde, op een wolk. God, zo hoorde ik in mijn katholieke jeugd, oordeelde over goed en fout. Je was goed als je gehoorzaam was, deed wat je ouders, de priesters in de kerk en in de godsdienstlessen en de nonnen op school, jou vertelden wat je moest doen. Zij waren het gezag, dat moest je eren, hoe ze ook handelden. Zij hadden de macht en daarmee het gelijk aan hun kant. Als ik terugkijk op mijn kindertijd dan was ik aan de buitenkant de brave Lenie die zich aanpaste. Ik weet niet of ik echt in die God geloofde. Als jong kind had ik meer met Jezus, intuïtief voelde hij dichterbij en liefdevol, een kindervriend. Dat hij als zetbaas werd gebruikt voor het door de kerken verkondigde christelijke geloof, ontdekte ik pas vele jaren later.

Godinnencultuur
Lang voordat die ene mannelijke god de macht kreeg, was god een vrouw. De eerste publicatie Ooit was god als vrouw belichaamd, las ik in de jaren tachtig. Ik dook in haar geschiedenis. Aanvankelijk was zíj de Ene, de Aarde zelf die als een moeder haar kinderen droeg en voor hen zorgde. De oudst gevonden beeldjes voeren ons meer dan 40.000 jaar terug in de tijd.

Er ontstond een hele Godinnencultuur, die vele verschijningsvormen van de Ene op Aarde weerspiegelde: alles was bezield. Archeologisch onderzoek wees uit dat er ten tijde van de Godinnencultuur hele perioden vrede heerste.

Gemengd
Een nieuwe stap bracht een gemengd godendom, het meest bekend in onze Westerse geschiedenis zijn de Griekse en later de Romeinse goden, goddelijke mannen en vrouwen die elkaar de loef afstaken, elkaars macht betwisten. Ze maakten veel ruzie en de mensen op aarde leken overgeleverd aan hun grillen. En toen, geheel onverwacht, stond vanuit de mystieke Joodse cultuur de Ene opnieuw op. Al snel kreeg die Ene de gedaante van een man.

“Uit dat Ene komt alles voort en alles is er onlosmakelijk mee verbonden”

De Bron, waarnaar wij steeds weer zoeken, is die Ene, het Oorspronkelijke, het Ondeelbare, het AL, de alomtegenwoordig Beweger. Uit dat Ene komt alles voort en is er onlosmakelijk mee verbonden. Zoals uit de oceaan de golven voortkomen en onlosmakelijk met haar verbonden zijn. Stel dat van die Ene nooit een persoon was gemaakt, dat deze beweger mannelijk noch vrouwelijk was geworden, een dynamische scheppingskracht was gebleven die de aarde niet in zes dagen schept, maar voortdurend, elk moment een nieuwe realiteit voortbrengt zoals ik in een eerder artikel schreef.

Projecties
Godenbeelden worden gemaakt door mensen. Het zijn projecties en wat we projecteren op ‘God’ komt voort uit onze visie op, en onze gevoelens over, de werkelijkheid. Wij proberen de wereld te vangen in beelden, in een poging die te begrijpen en ons ertoe te verhouden. Zoals we ook zelfbeelden creëren opdat we weten wie we zijn en wat er van ons wordt verwacht. Dat die Ene, de Beweger, zo’n drieduizend jaar geleden een mannelijke god werd die hoog boven ons uittorende diende de patriarchale, door mannen overheerste cultuur.

Het waren christenen die het verhaal van die Ene naar Rome brachten. Zij waren vooral geïnspireerd door de leringen van Jezus – er waren verschillende stromingen en mensen beleefden hun spirituele ervaringen in vrijheid. De Romeinse keizer Constantijn ontdekte hoe die Ene God hem kon dienen: één God, één keizer, één machtige heerser, Hijzelf, over zijn keizerrijk (wellicht zijn we hier getuige van de geboorte van de narcistische persoonlijkheidsstoornis).

Dienst aan god
Het Romeinse rijk maakte van de leer een godsdienst, lees: dienst aan god, iets dat hoog boven ons in de hemel woonde en bouwde een kerk met een geloofsbelijdenis en strikte regels, met pausen en priesters, macht en rijkdom. Zij werden de bemiddelaars tussen God en de mensen en verkregen zo macht over het spirituele leven. Daarmee ontnamen ze ons de verbinding met onze spirituele oorsprong en de individuele beleving. Wat we goddelijk noemen, werd aan banden gelegd: wij waren op aarde om god – die man op de wolk – te dienen, aldus de eerste regel in de katholieke catechismus, die ik als kind van buiten moest leren. Velen onder ons raakten vervreemd van de Bron, het AL, vergaten wie we in wezen zijn.

“We vergaten wie we in wezen zijn”

Andere wending
De strijd om de macht heeft inmiddels een andere wending genomen. De machtigen zijn niet langer de kerken of de adel maar de grote multinationals met aan het hoofd exorbitante rijken die met hun geld grote invloed uitoefenen en de waarheid aan hun laars lappen. Ze krijgen steun van velen die zich niet gezien en gehoord voelen, die op zoek zijn naar een sterke man. Onderliggend is de angst en de verbinding met de Bron lijkt verder weg dan ooit. Lijkt, want hij is altijd dichtbij.

In haar boek Hoe houd je je hart zacht, wijst Natascha van Wezel ons een pad. Als ons hart open kan zijn, zacht zoals zij dat noemt, ervaren we die verbinding direct. Het is een pad dat Jezus van Nazareth ons voorleefde. In mijn kindertijd stond hij afgebeeld met zijn hand op het hart.

“Als ons hart open is, ervaren we de verbinding met de Bron”

Als kind in de katholieke wereld heb ik de liefde nooit ervaren. Kennelijk wist men niet wat dat hart echt betekende, is er pas sinds enkele decennia aandacht voor… want dat is de andere beweging die deze tijd kenmerkt, in gang gezet door de zinzoekers: want wat is nu werkelijk de zin van het leven op aarde? In deze zoektocht neemt het hart een centrale plaats in. Als ons hart de leiding krijgt is er geen ruimte meer voor scheiding, voor afstand. Het hart is een weg waarlangs we die Ene, de Bron, kunnen kennen. Als het hart vrij is, dan is er liefde.

Laten we dit samen verkennen
Neem de tijd om te gaan zitten en je te gronden.
Stem je af op je verticaliteit en volg je ademhaling. Neem hier een paar minuten voor, tot je voelt dat je zakt en rustiger wordt.
Maak dan contact met je hart. Meestal voelen we dat in ons borstgebied.
Hoe voelt het daar? Wat word je gewaar? Warmte, genegenheid, liefde, zachtheid, openheid? Spanning, trilling, vibratie?
Breng je adem in die plek, laat dat wat er is uitdijen op je ademhaling.
Wat gebeurt er?

Kijk dan waar je hart naar uitreikt.
Breng je gedachten naar iemand in je naaste omgeving die het moeilijk heeft.
Wat gebeurt er in je hart?

De gehele oefening is ook te beluisteren als podcast:

Een van de bekende aspecten van liefde is compassie, mededogen. Mededogen verbindt. In mijn volgende blog lees je hier meer over.

Tekst, headerbeeld en podcast door: Lenie van Schie.

Lenie van Schie is auteur, spiritueel coach en GZ-psycholoog. Haar derde boek Langs de weg van het hart kwam in 2021 uit bij uitgeverij Samsara. Eerder schreef Lenie een gastblog over waarom we voor verandering in de samenleving niet alleen actie in onze buitenwereld, maar ook in onze binnenwereld nodig hebben. 

Op zoek naar meer blikverruimende verhalen? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief, dan mis je niks.