De ziel en haar potentie 

In een tijd van opperste verwarring neemt Lenie van Schie ons mee op haar eigen zoektocht naar de Bron, op weg naar de ontdekking van dat wat we in wezen zijn. 

Groeien, zo schreef ik in mijn vorige blog, gaat vanzelf. Deze groei vindt plaats in de ziel, ons individuele bewustzijn, waar je, luisterend naar de podcast, al kennis mee kon maken. Wat is die ziel dan precies?

Mijn jongste associaties bij ziel hadden zeker te maken met de magie van de kerk, dat grote gebouw op het marktplein vlak achter het huis waar ik als jong kind woonde. Kerkklokken drongen diep door tot in de tuin, sloegen elk half uur en op zondag als de ene mis na de andere plaatsvond, hielden ze haast niet meer op. In de kerk zat ik naast mijn moeder en zusjes, elke ochtend onderging ik die magie van de hostie die door de priester werd opgeheven met die heilige woorden: ‘Neemt en eet, dit is mijn lichaam…’ het klingelen van het belletje, de stilte die volgde, de geur van wierook en op hoogtijdagen de enorme kroonluchters vol brandende kaarsen. Ziel had iets te maken met wat daar ergens aanwezig, maar ook geheel onaanraakbaar was, iets heiligs wel, hemels en je moest je best doen zodat dat zieltje in jou niet bevuild raakte. Zo werd ziel geassocieerd met zonde en met de zonde kwam de schuld. Ziel werd een vaag begrip, iets met geloof van een kerk die ik had afgezworen.

Later leerde ik begrippen als bezieling, ontdekte dat ziel ook naar passie verwijst. Ik volgde de mijne, wilde ontdekken hoe ‘het’ allemaal zat, las dat in de visie van inheemse volkeren alles bezield is, elke plant, rots, waterstroom, elk dier. Ziel is ook geest, is spirit. In de Diamantbenadering, een spirituele school, leerde ik hoe de ziel de mogelijkheid biedt om ons in dit leven, in dit lichamelijk zijn, één te voelen, één te weten met de Bron. De ziel, zo ontdekte ik, is de plek waar de kennis uit de psychologie en de spiritualiteit elkaar ontmoeten en omarmen.
Die ontdekking gaf rust en de behoefte om dit te delen ontstond.

“De ziel is de plek waar de kennis uit de psychologie en de spiritualiteit elkaar ontmoeten en omarmen”

De ziel, een mandala
De ziel kunnen we ons voorstellen als een mandala. In het centrum van die mandala zetelt een tijdloos, onverwoestbaar Ik en eromheen bevindt zich dat open veld van gewaarzijn waarover ik in mijn vorige blog al schreef.

Dat tijdloze Ik is wie we in wezen zijn. Het is onveranderlijk en uniek, voor ieder van ons anders. Je kunt je dit ik voorstellen als een verticale kolom waar vanuit je direct de verbinding ervaart met de aarde onder je, de hemel boven je. Dit Ik kent in verschillende spirituele tradities namen als: het Essentiële Zelf, het Hogere Zelf, het Wezenlijke Ik of het Ik-Ben. Hier zetelt onze Essentiële Identiteit.

Rondom dit centrum bevindt zich dan het open, onbegrensde veld dat niet alleen het medium is voor ervaren – het vermogen waardoor wij ons bewust zijn van wat we meemaken – het slaat onze ervaringen ook op.  Zo ontstaat er in dat open veld van de ziel een patroon, een structuur: de persoonlijkheid. Ziehier de verbinding met de psychologie. De persoonlijkheid ontwikkelt zich door en in dit veld van bewustzijn, een groei die mogelijk is door de drijfkracht tot groei.

Een innerlijke drive
Net als in elk zaadje, kent ook de ziel die potentie tot groei. En net zoals een zaadje het vermogen in zich draagt om uit te groeien tot iets wat in de kiem al bestaat, kan de ziel uitgroeien tot iets waartoe de mogelijkheid al in haar aanwezig is. Dat betekent niet dat wat wij worden al vast ligt. De werkelijkheid is dynamisch en het potentieel in onze ziel kan zich op verschillende manieren ontvouwen. We maken voortdurend keuzes en deze worden beïnvloed door tal van omstandigheden. Ze worden ook geleid door het verlangen van de ziel naar haar wezenlijke, unieke ontvouwing en realisatie. Hoe meer dat verlangen de keuzes die we maken bepaalt, hoe meer onze potentie wordt gerealiseerd.

Die potentie kunnen we ervaren als een intens dynamische kracht, een levendigheid die direct voelbaar is in ons lichaam; het is de kracht van ons bewustzijn zelf. Onze ziel is een levend, bewust organisme, ze is als een bron waaruit ononderbroken nieuw water stroomt, een bron die telkens iets nieuws voortbrengt: ervaringen, gevoelens, ideeën, inzichten. Hier is een potentieel aan mogelijkheden dat zich aanhoudend wil ontwikkelen, dat voortdurend zoekt naar het nog ongekende. Hier is een innerlijke drive aanwezig, een kracht die ons voortstuwt naar telkens nieuwe perspectieven, nieuwe wegen. Het is onze ziel die groeit en zich ontwikkelt. Daar komt nooit een einde aan. We zijn nooit ‘klaar’.

“Het is onze ziel die groeit en zich ontwikkelt”

We zien de ziel in actie in het jonge kind dat kruipend de wereld verkent, dat enorm trots is als het kan staan en de eerste stapjes zet. Het kind dat zich vol vreugde verdiept in dat wat zich aandient, ogen en oren helemaal open. Zo stond mijn kleindochter, ze was twee jaar, ineens stil op het pad bij mijn huis – we waren aan het wandelen. Met haar ene oortje schuin naar boven gewend stak ze haar vingertje in de lucht. Ik had geen idee waar ze op doelde tot ik ook, tussen alle vogelgeluiden, het gefluit van die ene vogel hoorde, een hoge triller (een snelle herhaling van steeds dezelfde toon, red.) die haar aandacht had getrokken. Zo vanzelfsprekend aanwezig was ze voor wat zich aandiende, zo direct in contact. Die openheid is nieuwsgierig, voelbaar en zichtbaar in het jonge kind dat zich van alles eigen wil maken, dat oefent tot het iets onder de knie heeft.

Die innerlijke drive blijft in ieder van ons werkzaam en zet ons aan tot een voortdurend proces van groei. We gaan die onderzoeken in de geleide meditatie.

Ervaren
Neem de tijd om te gaan zitten. Sluit je ogen. Voel je zitbotjes onder je en wiebel wat met je bekken heen en weer tot je de juiste stand hebt gevonden, precies in het midden. Voel hoe je rug zich meer recht; je kruin is naar de lucht boven je en je schouders zakken.

Breng je aandacht in je buikcentrum en voel je adem daar in en uit gaan.

Neem de tijd om te gronden.

Breng dan je aandacht naar je verticaliteit.

Voel jezelf zitten tussen hemel en aarde, hier vind je die verticale kolom.

Hier kun je zijn, gedragen door de aarde op deze reis van jouw ziel.

Hier zit jij, op jouw unieke plek op aarde. Niemand anders kan deze plek innemen.

Hier ben je vrij van al die invloeden vanuit je omgeving.

Stel je voor dat die levensenergie op dit moment ten volle door jou heen stroomt, jou ten volle vult.

En adem door.

Hoe is het als deze energie en jouw adem zich met elkaar verbinden?

Deze levenskracht gebruikt jouw ziel om haar potentie te realiseren! Wat doet dat met je als dat tot je doordringt?

Vaak durven die levenskracht niet ten volle toe te laten. Er zijn allerlei angsten die maken dat we ons inhouden. Een van de meest bekende belemmeringen is de onderdrukking van woede. In mijn volgende blog schrijf ik daar meer over.

De gehele oefening is ook te beluisteren als podcast:

Elke blog is een vervolg op de vorige. Heb je die andere gemist, ga dan terug naar de eerste en lees ze in volgorde! En gaat het je te langzaam? In mijn boek Langs de weg van het hart, vind je een uitgebreidere beschrijving van deze inhoud en nog veel meer!

Tekst, headerbeeld en podcast door: Lenie van Schie.

Lenie van Schie is auteur, spiritueel coach en GZ-psycholoog. Haar derde boek Langs de weg van het hart kwam in 2021 uit bij uitgeverij Samsara. Eerder schreef Lenie een gastblog over waarom we voor verandering in de samenleving niet alleen actie in onze buitenwereld, maar ook in onze binnenwereld nodig hebben. 

Op zoek naar meer blikverruimende verhalen? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief, dan mis je niks.