Bij Apparel Design doet je CV er niet toe: “Wij kijken naar de mens”

Wendy van Pamelen is voormalig IT-er. Sharvan Tmer vluchtte voor de oorlog in Syrië. Een gedeelde liefde voor kleding en voor het helpen van anderen bracht het ondernemersduo bij elkaar. In hun kledingatelier Apparel Design is iedereen die wil (samen)werken welkom. Wendy: “Zoals in Syrië wordt gezegd: met één hand kun je niet klappen”.

“Ik heb informatica gestudeerd, echt iets totaal anders dan mode”, begint Wendy van Pamelen van Apparel Design het gesprek lachend. Mede-oprichter Sharvan Tmer is er niet vanwege zijn inburgeringsexamen. Wendy: “Ik werkte als projectmanager door heel Europa, tot het bedrijf waar ik in dienst was op de fles ging. In diezelfde periode kreeg ik de diagnose MS. Ik heb me suf gesolliciteerd, maar kreeg afwijzing na afwijzing, omdat bedrijven het niet aandurfden. Dat was echt heel confronterend: voor je gevoel tel je opeens niet meer mee.”

“Ik word hier niet rijk van, maar wel een heel rijk mens van”

Wendy vindt uiteindelijk een baan binnen de overheid, maar merkt gaandeweg dat ze het werk niet meer kan uitvoeren. Wendy: “Toen ben ik de modeopleiding gaan doen en heb ik mijn eerste atelier opgericht, destijds in Delft. Na een tijdje had ik zoveel werk dat ik het niet meer alleen kon doen en op zoek ben gegaan naar mijn eerste medewerker.” Die ene medewerker groeide uit tot een team van achttien, verdeeld over drie ateliers. Vaker wel dan niet, zijn het mensen die al langer dan vijf jaar in de bijstand zitten. “Deze mensen worden op veel plekken heel oneerbiedig ‘het granieten bestand’ genoemd”, vertelt Wendy. “Tegenwoordig is het nog erger trouwens, als je nu zes maanden in de WW zit, krijg je al het labeltje ‘langdurig werkloos’ opgeplakt.”

Opnieuw beginnen

Eind 2017 slaat het noodlot opnieuw toe voor de onderneemster: de vestiging in Amsterdam brandt af, de sociale samenwerkingspartner in Delft gaat failliet en Wendy krijgt te horen dat ze kanker heeft. Het betekende het einde van haar bedrijf. “Het lijkt wel alsof de duivel niet stopt als hij eenmaal begint met schijten”, verwoordt ze de situatie. “Uiteindelijk heb ik al mijn medewerkers, op één na, kunnen begeleiden naar een andere baan.” Ondanks alle tegenslag zit Wendy niet bij de pakken neer: ze begint van voor af aan, met een compleet nieuw atelier.

Iemand die alles weet van opnieuw beginnen is de in Syrië geboren Sharvan Tmer. Hij kan door de oorlog zijn opleiding niet afmaken. Wendy en Sharvan leren elkaar kennen wanneer de vader van Sharvan als productiechef bij Wendy werkt. “Toen ik Sharvan ontmoette, dacht ik meteen: dit is een te groot talent om te laten liggen”, vertelt de onderneemster. “Hij brengt zoveel expertise mee die ik niet heb. Zo heeft hij ervaring in Turkije opgedaan hoe je productielijnen moet opschalen. We vullen elkaar op alle vlakken aan.” Het ondernemersduo besluit om samen Apparel Design op te richten. In het atelier maken ze enerzijds kleding in opdracht en anderzijds brengen ze een eigen collectie uit.

“Ook al past iemand op papier niet goed bij je bedrijf, ga het gesprek aan, ga de verbinding aan. Dan zul je zien dat het helemaal niet zo moeilijk is”

De twaalf medewerkers die inmiddels bij Apparel Design op de loonlijst staan, zijn “van een divers pluimage”, zegt Wendy gekscherend. “We werken hier deels met statushouders, maar hebben bijvoorbeeld ook iemand in dienst die door een scheiding in de bijstand is beland en een jong meisje dat gewoon even wat steun nodig heeft. Iedereen die wil werken is hier welkom. We kijken naar ‘wat iemand nodig heeft, waar wordt iemand blij van’ en dan gaan we gewoon aan de slag. CV is daarbij niet belangrijk. Misschien heb je een ‘gat’ op je CV omdat je geen betaald werk hebt gedaan, maar ben je jarenlang mantelzorger geweest, dan heb je heel wat kwaliteiten en competenties.”

In het kledingatelier Apparel Design is iedereen die wil (samen)werken welkom.

Er is geen arbeidstekort

Door naar de mens en niet naar het CV te kijken, hebben Wendy en Sharvan geen enkele moeite om personeel te vinden en te behouden. “Die krapte op de arbeidsmarkt, daar geloof ik niet zo in”, stelt Wendy. “Wij hebben meer dan genoeg personeel en bijvoorbeeld helemaal geen last van hoog ziekteverzuim. Sterker nog, ik moet regelmatig mensen naar huis of op vakantie sturen.” Volgens Wendy valt of staat het bij hoe we naar mensen kijken. “Er worden eisen aan kandidaten gesteld waarvan ik denk ‘wie kan daar aan voldoen?’. Ook al past iemand op papier niet goed bij je bedrijf, ga het gesprek aan, ga de verbinding aan. Dan zul je zien dat het helemaal niet zo moeilijk is. Wij maken het ook niet groter dan het is: op de eerste plaats maken wij hier gewoon hele mooie producten.”

Commercieel bedrijf met sociale doelstellingen

Wendy merkt dat er langzaamaan bij andere bedrijven een kentering komt in de manier van werken en het werven van personeel. Wendy: “We krijgen steeds meer aanvragen vanuit ons netwerk of we kunnen helpen. Andere ondernemers die er ook voor openstaan, die het willen proberen. Dat is mooi om te zien: ik denk dat bedrijven zelf de beste reclameborden zijn om te laten zien dat commercie en sociale doelstellingen heel goed samen kunnen gaan.”

IGNITE Award

Het winnen van de IGNITE Award helpt Wendy en Sharvan aan nog meer zichtbaarheid en een groter netwerk. “Voor mij persoonlijk is dit als ondernemer echt de kers op de taart”, glimlacht Wendy. “Het is een erkenning voor de manier waarop sociaal ondernemers zoals Apparel Design werken. Natuurlijk is het niet altijd makkelijk, maar het kan wél. En ik zou het ook echt niet anders kunnen of willen. Ik word hier niet rijk van, maar wel een heel rijk mens van.”

Dit verhaal kwam tot stand in samenwerking met de IGNITE Award. Bekijk de IGNITE hall of fame voor meer inspiratie!

Iedere week een flinke dosis positiviteit en blikverruimende kennis in je mailbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief en ontvang elke week onze verhalen in je inbox. Inspiratie gegarandeerd.