Het is níet nou eenmaal zo, deel XI: onze dromen zijn er voor een reden—wanneer gaan we luisteren?
Elke vier weken zetten we een podcast-aflevering van schrijver Raymundo Resink in het licht. Deze week: leven, werken en geven vanuit diepe leiding in plaats vanuit cultuurmonsters in ons hoofd.
De ongezonde uitgangspositie (helpt ons aan een ingang?)
Op dit moment voelen weinigen onder ons de vrijheid om te creëren waar we van dromen. We hebben een verlangen, voelen dat we iets te doen hebben, worden enthousiast van het idee het te doen, maar moeten iets anders dus kan het niet.
Poef, weg idee en weg droom.
Terug naar de orde van de dag.
En dit bijna elke dag.
Onvrijheid zit voor veel mensen vooral in (een gebrek aan) geld en ‘het systeem’, maar de programma’s die ons beperken, draaien allereerst in onszelf. Dat is één van mijn meest pijnlijke realisaties geweest – en de meest bevrijdende.
Onder de verhalen zit wie wij zijn
Diepe, onbewuste overtuigingen van onwaardigheid konden mij eindeloos oneerlijk maken. In plaats van doen wat ik het liefste wilde, voerde ik reden na reden aan waarom het niet kon. In plaats van vooral spreken over wat ik kon zijn, sprak ik vooral over wat ik niet mocht zijn.
En in plaats van op die ene meid afstappen omdat mijn hart sneller ging kloppen zodra ik haar zag, liet ik mezelf afpoeieren met de gedachte ‘Te laat, ze is nu al de hoek om.’
En hoe hard een deel in mij erop bleef staan dat ik vast één van de enigen was… ik zag het steeds vaker overal om me heen: ‘Zo is het nou eenmaal.’ Oftewel: de moeder der maatschappelijke ziektes.
Die vat op ons heeft zolang we’m blijven geloven. Of beter gezegd: proberen te blijven geloven. Want helemaal stil worden onze diepere verlangens nooit. Er is een reden dat roeping ‘roeping’ heet.
De grootste (en kleinste) oefening
Jaren na het moment dat ik voor het eerst toegaf – aan mezelf – dat ik niet wist wie ik was en waarom ik deed wat ik deed, ben ik nog steeds aan het herleren om te durven. Durven om innerlijke impulsen niet af te serveren als onnozel of de kop in te drukken met ‘want’, ‘kan niet’ en ‘mag niet’, maar om ze de leiding te geven. Ook wanneer ik die impulsen spannend vind en ook wanneer iedereen om me heen ze een ontzettend slecht idee vindt.
Leven, werken en geven vanuit diepe leiding in plaats vanuit het cultuurmonster in ons hoofd is een veel hoger en enger spel dan de zogenaamd veilige spelletjes waarmee we onszelf, elkaar en de aarde kleineren. En het idee dat dit hogere spel slechts voor een enkeling bestemd is? Wat mij betreft onderdeel van dezelfde lagere spelletjes – oftewel waanzin, letterlijk.
Iedereen beschikt over het vermogen het hogere spel te spelen. Ieder van ons heeft het in zich om ruimtelijk, helder en intuïtief waar te nemen en ieder van ons kan zich laten leiden door een wakkerheid die leven geeft in plaats van neemt.
Aldus spreekt een ontzettend, vallend en opstaande medemens 😂.
In onderstaande podcast-aflevering hoor je twee van de elf geheugensteunen die ik deel richting het eind van het boek Geld Gaat Nooit Over Geld. Geen stappenplan, maar een mix van eigen ervaring, inzicht en inspiratie, oftewel: richtingwijzers die ons kunnen herinneren aan wie we zijn en kunnen zijn – en aan het belang van ophouden met onszelf voor de gek te houden.
De podcast-aflevering beluister je hieronder, hier op Spotify, hier op Apple Podcasts, via de meeste podcast-apps en via deze RSS-feed.
📣 De inhoud van deze aflevering verscheen oorspronkelijk in dit hoofdstuk van Geld Gaat Nooit Over Geld, dat vrij online te lezen is op een ‘geef wat goed voelt’ donatiebasis en tevens beschikbaar als papieren boek, e-boek en audioboek. Zie GeldGaatNooitOverGeld.org.
📺 Een overzicht van alle artikelen, podcasts en video’s door Raymundo vind je op zijn MaatschapWij auteurspagina.
Illustraties in dit artikel: Raymundo Resink
