Het is níet nou eenmaal zo, deel 3: Vrij met geld?
Elke vier weken zetten we een podcast-aflevering van schrijver Raymundo Resink in het licht. Deze week: hoe verenig je het volgen van je roeping met het ‘verdienen’ van geld?
‘Zolang ik wacht met geven tot het leven mij geeft wat ik nodig heb om te geven, wacht het leven tot ik ga geven.’ Dit besef sloeg als een heerlijke bom bij me in, precies op een moment dat ik niet meer wist hoe ik m’n hoofd boven water moest houden met het ontdekken en volgen van m’n passie. Want hartstikke leuk, links laten liggen wat je niet werkelijk boeit en alleen nog maar ‘ja’ zeggen wanneer je een Ja voelt — maar hoe dan, als die huur elke maand wordt afgeschreven, samen met een andere rits vaste ‘lasten’?
Ik mag met verheuging schrijven dat ik daar geen sluitend antwoord op heb. Tenminste, geen praktisch sluitend antwoord. Het antwoord dat namelijk meteen op de bom volgde, oversteeg de ‘Ja, maar hóe dan?!’ vraag.
‘Ik heb geen beloning nodig om te kunnen geven; geven ís de beloning. Als ik niet geef, omdat ik anders dit of dat straks niet heb of kan, dan wacht ik op wat er al is. Ik heb alles om te geven, altijd, en alles wordt me gegeven, continu en vaak op manieren die ik niet kan bedenken. Ik heb dus nergens op te wachten; ik heb alleen te stoppen met denken dat ik eerst moet krijgen.’
Dat inzicht luidde mijn eerste bewuste oefenperiode met geld in, dat ik meteen kaderde met een resoluut besluit: weg met vaste prijzen. Want: ‘Als ik geef vanuit mijn hart en jou uitnodig hetzelfde te doen, wordt alles toch één groot feest?’
Ik dacht dat ik het licht had gezien, helemaal, en dat denk ik nog steeds. Ik was alleen één ding vergeten: hoe groter het licht in de kamer, hoe duidelijker de hoekjes waar het nog donker is.
Conventionele geldafspraken opengooien, leidde in mijn geval niet automatisch tot bevrijding. Sterker nog, ik liep juist tegen de lamp van onbewust gedrag aan, bij anderen en bij mezelf. Gedrag dat in ‘normale’ geld-situaties meestal verborgen blijft en ineens op tafel kwam te liggen. Dat was confronterend, bij vlagen hilarisch en uiteindelijk — met het vallen en opstaan dat nog steeds mijn dagelijkse oefening is — bevrijdend.
In onderstaande podcast hoor je een aantal van de ervaringen die volgden op het idee dat niet ik, maar jij de prijs mag bepalen die ik ontvang voor mijn werk. Stapjes richting het niet meer nodig hebben van een antwoord op de vraag: ‘Ja, maar hóe dan?!’ Omdat, zoals ik gaandeweg ontdekte (en waarover in een latere aflevering meer):
Je beluistert de derde aflevering van ‘Het is níet nou eenmaal zo’ via onderstaande speler, hier op Spotify, hier op Apple Podcasts, via de meeste podcast-apps en via deze RSS-feed.
