In natuurlijke verbinding
Bijna twee jaar gelden werden we eigenaar van een woning grenzend aan een prachtig stuk natuur. Achter het huis ligt een weiland van ruim een hectare dat voorheen decennialang als grasland werd gebruikt. Enkele keren per jaar werd het gras gemaaid en gedroogd tot hooi. Vanuit het oogpunt van biodiversiteit is enkel gras als gewas niet of nauwelijks van toegevoegde waarde. Nadenkend over een voor ons passende bestemming kwamen we al snel op het idee om een voedselbos aan te leggen.
Een voedselbos is een door de mens ontworpen ecosysteem naar het voorbeeld van een natuurlijk bos, met een grote diversiteit aan bomen, struiken en kruiden die elkaar op een natuurlijke manier, dus zonder chemicaliën of mest, ondersteunen in hun groei. Onder de grond gaan de wortels samenwerken met schimmels waardoor een natuurlijk proces ontstaat en toekomstige oogsten op een overvloedige manier tot stand komen zonder gebruik te hoeven maken van groei bevorderende middelen.
Het aanleggen van een voedselbos vergt deskundige begeleiding. Gelukkig is steeds meer kennis en kunde beschikbaar en dragen (lokale) overheden vaak bij om ideeën te concretiseren. Na het maken van plannen over hoe het bos tot stand dient te komen, welke soorten ervoor in aanmerking komen komt al snel de vraag op, wie moet dit werk allemaal gaan verzetten.
Een oproep in het lokale krantje zou mogelijk een aantal liefhebbers opleveren die wellicht een handje wilden toesteken. Tot onze verbazing stroomden de aanmeldingen in grote getalen binnen en konden we op de eerste aanplantdag in november van het afgelopen jaar bijna vijftig vrijwilligers verwelkomen om gezamenlijk ruim vierhonderdenvijftig boompjes te planten die de basis gaan vormen van het bos.
Ieder van de aanwezige vrijwilligers voelde dat het meer was dan het alleen planten van enkele boompjes. Het leek alsof we allen een besef hadden van het grote belang om iets terug te doen voor de natuur. Het verlies aan biodiversiteit, wat steeds meer tot ons door begint te dringen, konden we hiermee voor een stukje een halt toeroepen.
“Bij de aanleg van een voedselbos willen mensen graag een handje meehelpen”
Een van de aanwezigen zei het ook doeltreffend “normaal gesproken krijg je voor het organiseren van evenementen steeds minder vrijwilligers, maar voor de aanleg van het voedselbos voelen mensen zich echt geroepen om een handje mee te helpen.”
VN- Biodiversiteitstop
Biodiversiteit was aan het einde van afgelopen jaar een heikel thema. Op de door de VN georganiseerde top in de Colombiaanse stad Cali in november 2024 schitterde de Nederlandse regering door hun afwezigheid. Nederland had geen beleidsbepaler afgevaardigd naar de COP 16. Niet te verwarren met de klimaattop COP 29 die enkele weken later plaats vond in Azerbeidjan. De biodiversiteitstoppen heten eigenlijk CBD COP’s, waarbij CBD staat voor Convention on Biological Diversity. De vorige editie vond plaats op 19 december 2022 in de Canadese stad Montreal. Hier werd een historisch akkoord gesloten dat de boeken is ingegaan als ‘het Parijsakkoord voor de natuur’. De belofte van de 196 lidstaten werd gedaan om in 2030 ten minste 30 procent van het aardoppervlak (land en zee) een vorm van bescherming te geven (het zogeheten 30×30 plan). Volgens de wetenschap is dat het minimum om het massaal uitsterven van planten- en diersoorten en de achteruitgang van cruciale ecosystemen tot stand te brengen. Nu is slechts 17 procent van het land en 10 procent van de oceanen beschermd.
Tijdens de top in Cali zouden landen hun plannen aan elkaar presenteren. De zogeheten National Biodiversity Strategies and Action Plans. Ook ging het over financiering. De nadruk ligt op het beschikbaar maken van kapitaal om biodiversiteitsverlies tegen te gaan in ontwikkelingslanden.
Een extra top was nodig in februari dit jaar in Rome. Hier werd de afspraak gemaakt dat tegen het einde van dit decennium 200 miljard dollar per jaar bij elkaar gebracht wordt om biodiversiteitsverlies tegen te gaan en dat er een controlesysteem komt om te garanderen dat landen zich aan de afspraken gaan houden.
Van een andere orde
Bij natuur wordt vaak gedacht aan tropische wouden, oerbossen en nationale parken. Maar ook land dat bewerkt wordt door mensen kan beschouwd worden als een vorm van natuur.
“Als individu is het wel mogelijk om je steentje te kunnen bijdragen”
Als een agrariër natuur inclusief gaat boeren zodat bepaalde vogels terugkomen of ruimte creëert voor de aanleg van hagen rondom een akker waardoor allerlei kleinere diersoorten een beschermde plek krijgen. Deze vorm van natuurbeheer is van een andere orde als de bescherming van tropische wouden, maar als individu is het wel mogelijk om je steentje te kunnen bijdragen. Dit verklaart wellicht het enthousiasme van de ruim vijftig vrijwilligers om ons een handje te helpen bij de eerste aanleg van het voedselbos.
Tekst: Jack Cox
Jack is directeur van vermogensbeheerder Forza Asset Management en auteur van ‘Vlindereconomie’.
Iedere week een flinke dosis positiviteit en blik-verruimende kennis in je mailbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief. Inspiratie gegarandeerd.
