Gastblog: Hoe krijg ik mijn gedrag in lijn met mijn duurzame intenties?
We lijken inmiddels bijna allemaal te beseffen dat we ons groener moeten gaan gedragen. Maar weten dat het moet en het ook doen blijken vaak nog twee verschillende werelden. Gastblogger Pascal den Hertog schrijft zijn frustratie van zich af in een openhartig stuk waarin iedereen wel iets van zichzelf zal herkennen.
DOOR: PASCAL DEN HERTOG
Mijn intenties zijn bijzonder duurzaam. Helaas sluit mijn gedrag daar niet naadloos op aan. Ik denk graag groen, praat soms lichtgroen maar als puntje bij paaltje komt dan kies ik toch geregeld de makkelijkste en snelste weg om mijn doel te bereiken. Ik noem dat ‘pragmatisch handelen’ zodat ik er toch nog een beetje een goed gevoel bij krijg. Maar mijn pragmatisme staat mijn wens om te leven in een duurzame wereld, waar ik echt graag een bijdrage aan wil leveren, te vaak in de weg. Hoe krijg ik intentie en gedrag meer op één lijn?
Vliegen, kleding kopen en afval scheiden
Laat ik eerst een aantal voorbeelden noemen. Afgelopen voorjaar zijn mijn vriendin en ik op vakantie gegaan naar Zuid-Oost Azië. In drie weken hebben we Singapore, Thailand, Maleisië en Sumatra aangedaan. In deze periode zijn we vier keer in het vliegtuig gestapt. Er moet een behoorlijk bos geplant worden om mijn CO2 voetafdruk weer binnen de perken te krijgen.
Een ander voorbeeld is mijn online koopgedrag. Mijn favoriete kledingwinkel is een Italiaanse webshop met een enorm aanbod aan modieuze kleding en schoenen. Mijn vlotte stappers moeten echter een behoorlijke reis afleggen voordat ik ze kan dragen. Met de koerier naar het vliegveld in Bologna. Vervolgens per pakketvlucht naar Düsseldorf. DHL zorgt er dan voor dat de schoenen wederom met koeriersbusje bij mij thuis worden afgeleverd. Daar gaat mijn CO2 voetafdruk weer!
Laatste voorbeeld. Tijdens onze vakantie zijn we ons rot geschrokken van de hoeveelheid plastic flessen, kapotte visnetten en andere plastic troep op de verder wonderschone stranden. Op het mooie eiland Pulau Weh was het zo erg dat we bij aankomst samen het strand zijn gaan opruimen. Echter, bij thuiskomst gooide ik plastic troep weer gewoon in de prullenbak terwijl er 500 meter van ons huis een oranje container staat speciaal voor plastic afval.
Ik zie de noodzaak om mijn gedrag aan te passen echt wel en ik let er ook op. Maar hoe krijg ik mezelf zo ver om mijn intenties in daden om te zetten? Overheidscampagnes, documentaires op National Geographic waar de ‘ondergang’ van de wereld wordt voorspeld en zelfs de plastic ervaring op het strand hebben blijkbaar niet genoeg impact om mijn gedrag te wijzingen. Maar wat dan wel? Inspelen op ons geweten is niet voldoende. Natuurlijk begint een beter milieu bij jezelf maar we willen niet dat het met een opgeheven vinger aan ons duidelijk wordt gemaakt. Het heeft veel meer positieve impact als oplossingen ons worden aangereikt.
Toen we in Azië waren vertelde een taxichauffeur ons dat China investeert in een hogesnelheidslijn die Singapore verbindt met Kunming in China en steden aandoet als Kuala Lumpur en Bangkok. Als ik de keuze al had gehad tussen een snelle treinverbinding en het vliegtuig dan hadden we voor deze Pan Aziatische Thalys gekozen. Ik wacht ook met smart op een compleet netwerk voor de hogesnelheidstrein binnen Europa. Ik zou dan echt veel minder het vliegtuig nemen.
Nieuwe schoenen
Het spoor is dan ook een goed alternatief om te gebruiken voor goederenvervoer. Ook als dat betekent dat het 5 dagen in plaats van 4 dagen duurt voordat ik in mijn nieuwe schoenen kan stappen. Het plastic afval scheiden blijft nog wel een probleem. Ik weet gewoonweg niet waar we het plastic in onze kleine keuken moeten bewaren en ik vind het weer teveel moeite om elke dag naar de container verderop in de straat te gaan. Misschien kan het helpen als we verplicht worden om afval te scheiden of als er alleen nog maar vuilnisbakken worden verkocht met verschillende compartimenten. Dan ga je vanzelf wel plastic scheiden.
Ongemerkt is er toch al best wat veranderd
Ik koop alleen nog maar biologisch vlees omdat je het ondertussen bij elke supermarkt kunt kopen voor een redelijke prijs. Je hoeft niet meer naar de biologische slager aan de andere kant van de stad. We nemen steeds meer groene energie af gewoonweg omdat energie steeds groener wordt opgewekt. Nog even en de grijze energiecentrales worden in Nederland gesloten. We nemen tegenwoordig een tasje mee als we gaan winkelen omdat we voor een plastic tasje moeten betalen. We zullen binnenkort minder plastic producten gebruiken omdat de EU veel plastic producten gaat verbieden. Duurzaam gedrag kan dus worden gestuurd.
Wat heb ik nu nog concreet nodig om mijn gedrag aan te passen? Het moet niet alleen maar uit een gestuurde verplichting voortkomen. Het is altijd beter als de intentie van je zelf uitgaat en die intentie gestimuleerd wordt. Wat het afval scheiden betreft weet ik ondertussen dat er bijzonder mooie design vuilnisbakken zijn die niet misstaan in onze keuken. Dat motiveert mij om er binnenkort één aan te schaffen.
Maar het belangrijkste is eigenlijk dat je er voor moet zorgen dat je weinig te scheiden hebt. Door onze vakantie-ervaring ben ik veel bewuster boodschappen gaan doen. Producten met overbodige plastic verpakkingen koop ik niet, zeker niet als er duurzame alternatieven zijn. Nu ik er langer over nadenk zet ik toch kleine stapjes in de goede richting. Met veel kleine stapjes komen we er ook. Zonder veel moeite. En dat stemt de pragmaticus in mij weer tevreden.
Ook een gastblog schrijven? Mail naar redactie@maatschapwij.nu
Iedere week een flinke dosis positiviteit en blik-verruimende kennis in je mailbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief. Inspiratie gegarandeerd.
