De verhalen van The Caravan’s Journal zorgen voor empathie
Het aantal mensen dat dagelijks een krant openslaat daalt. Mensen zijn het vertrouwen in de traditionele media verloren en blijven via sociale media up-to-date van het laatste nieuws. Journalistieke initiatieven die voorbijgaan aan de waan van de dag spelen daar slim op in. Zo ook The Caravan’s Journal: een journalistiek collectief dat met haar buitenlandverhalen empathie en begrip over landsgrenzen heen kweekt.
Tweederde van de Nederlandse bevolking heeft weinig of geen vertrouwen in de pers, zo stelt het CBS. Volgens sommigen komt dit doordat de zogeheten kwaliteitspers niet maatschappijkritisch genoeg is. Anderen hebben het gevoel dat de korte en vaak versimpelde verhalen in de snelle media geen recht doen aan de complexe realiteit.
Daarbij komt dat het laatste nieuws tegenwoordig overal toegankelijk is. De verdieping kan inmiddels worden gevonden bij nieuwe platformen als De Correspondent en Follow the Money. Ze brengen de ontwikkelingen achter het nieuws in beeld en zorgen daarmee voor nieuwe inzichten en perspectieven.
Ook journalistiek collectief The Caravan’s Journal valt in deze categorie. Journalist Coen van de Ven sloot zich in 2016 aan bij de groep buitenlandjournalisten en is een van de bestuurders: “Met de twee oprichters had ik al eerder samengewerkt in Srebrenica. Daar maakten we verhalen die wereldwijd werden gepubliceerd: van Vrij Nederland tot Al Jazeera.”
Nu, ruim een jaar later, zet Coen zich iedere dag maar al te graag in voor het collectief. Aan MaatschapWij vertelt hij waarom.
Wat is The Caravan’s Journal?
“We zijn een journalistiek collectief dat bestaat uit internationale journalisten en storytellers. Samen maken we diepgravende buitenlandverhalen. Zo deden we onderzoek naar de vluchtelingenproblematiek in de havens van Athene, de militaire spanningen rond het Russische Kaliningrad en de nieuwe grenzen in Oekraïne. Daarnaast zetten we in de landen waar we eerder hebben gewerkt samen met lokale en internationale journalisten en experts lesprogramma’s op voor jonge storytellers.”
Vanwaar die combinatie: journalistiek en educatie?
“Een journalistiek verhaal mag niet saai zijn, maar ook niet plat. Diepgravende goede verhalen kunnen een brug slaan tussen groepen, samenlevingen en landen, daar ben ik van overtuigd. Onderwijs sluit daar naadloos bij aan. Het ideaal is nagenoeg hetzelfde: informatie overbrengen om mensen hun begrip van de wereld te vergroten.”
Is dat ook jullie missie, meer empathie in de wereld creëren?
“Laat ik duidelijk zijn: als journalistiek collectief is het allereerst ons doel om licht te schijnen op plekken waarvan we vinden dat er te weinig licht schijnt. Dat is eigenlijk een hele klassieke taakopvatting. Het creëren van empathie is dus geen doel op zich. Maar het is wel vaak een gevolg van de manier waarop we werken.”
Leg is uit.
“Als we een verhaal maken, focussen we ons voor lange tijd op een onderwerp. Ook werken we altijd nauw samen met de lokale bevolking van het land in kwestie. We praten met mensen, in plaats van alleen over ze. Deze combinatie leidt tot diepgravende en genuanceerde verhalen die voor meer begrip voor een land, situatie of groep kunnen zorgen.”
Kun je daar een voorbeeld van geven?
“Binnenkort begint onze Duitse collega Olivia Kortas met een onderzoek naar wat er gebeurt wanneer extreem-rechts de leiding van een land overneemt. Ze zal hiervoor afreizen naar Hongarije. Olivia zal daar niet met een opgeheven vingertje binnenstormen, maar zal zich in de mensen daar proberen te verplaatsen. Wat zijn hun beweegredenen?”
Op jullie reizen gaan niet alleen journalisten mee. Waarom?
“Bij de educatieve reizen werven we bewust deelnemers over landsgrenzen heen. Maar ook over grenzen van disciplines heen. Er gaan vaak journalisten en fotografen mee maar juist ook academici, kunstenaars en ook mensen die op een andere manier een verhaal vertellen zijn welkom. Heel graag zelfs.”
Is zo’n diverse groep niet lastig?
“Die diversiteit is juist essentieel. In een hechte groep van vijftien mensen zie je dat die verschillende achtergronden de verhalen van iedereen versterken. Dat komt door de bijzondere samenwerkingen: een fotograaf die de handen ineenslaat met een socioloog komt met iets anders terug dan wanneer hij alleen op stap was gegaan.”
Staan er dit jaar nog reizen op de planning?
“Jazeker. In oktober organiseren we onze vijfde educatieve reis voor jonge storytellers, ditmaal naar Beijing.”
Waarom China?
“Ik ben altijd al gefascineerd geweest door China. Over niet al te lange tijd zal het de grootste economische macht ter wereld zijn. Als ik door de straten van Beijing loop word ik geraakt door het optimisme van de mensen daar. De Chinezen hebben zin in de toekomst en komen, mede daardoor, steeds vaker in opstand tegen oude structuren. Dat gaat langzaam maar die kleine stappen zijn van ongelooflijke betekenis, omdat het land zo belangrijk is.”
De Chinese bevolking is toch juist heel behoudend?
“Op een afstand lijkt dat misschien zo, maar er is een grote omwenteling gaande. Kijk bijvoorbeeld naar de gigantische groene ambities van het land. Juist nu het Amerika van Trump flinke stappen terugzet gaat China extra hard lopen: ze willen een leiderschapspositie.”
En daar gaan jullie verslag van doen?
“Precies. In oktober zullen we met een groep jonge storytellers naar Beijing afreizen. Samen met internationale journalisten, diplomaten, kunstenaars en lokale experts zullen we daar een heel interessant programma van masterclasses opzetten. We zoeken op dit moment kandidaten!”
Ben jij een jonge storyteller of journalist met een (ontluikende) fascinatie voor China? Dan is de volgende educatieve reis van The Caravan’s Journal wellicht iets voor jou. Zowel jonge professionals als ambitieuze studenten zijn welkom. Aanmelden kan nog tot 12 september! Meer informatie vind je hier.
Fotografie: Johannes De Bruycker & The Caravan’s Journal
Video: The Caravan’s Journal
Iedere week een flinke dosis positiviteit en blik-verruimende kennis in je mailbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief. Inspiratie gegarandeerd.
